Czy można wyleczyć raka skóry psa? Leczenie raka skóry u psów Niektóre nowotwory skóry można wyleczyć po całkowitym usunięciu chirurgicznym, ale inne wymagają dodatkowych lub innych form leczenia, w tym chemioterapii, radioterapii oraz procedur lub leków mających na celu poprawę jakości życia. 1. Zaczerwienienie i obrzęk. Zaczerwienienie i obrzęk wokół rany po ugryzieniu to pierwsze oznaki zakażenia rany. Jeśli zaczerwienienie i obrzęk nadal się rozprzestrzeniają, jest to wyraźna wskazówka, że rana nie goi się prawidłowo i może być zainfekowana. 2. Ból i tkliwość. Rodzaj wykonywanej procedury Średni koszt Zgłoszony przyżeganie 175 USD Kriochirurgia 125 USD Podwiązanie 75 USD Zabieg chirurgiczny 800 USD+ w zależności od rozmiaru i znieczulenia Ile pobierają weterynarze za usunięcie znaczników skóry? Ustalenie, że guzek jest tagiem skóry i usunięcie go bez znieczulenia kosztuje od 60 do 300 USD. Przedział cenowy zależy głównie od ilości MerialPies Czerniak czarnySzczepionka DNA traktuje psy z doustnym czerniakiem psów. Szczepionka ONCEPT otrzymała zatwierdzenie od Departamentu Rolnictwa w 2010 roku i okazuje się skuteczna w przedłużaniu oczekiwanej długości życia psów z tą śmiercionośną postacią raka. Szczepionka ONCEPT jest obecnie zatwierdzona jako leczenie. zdiagnozowano u mnie czerniaka 5m-ce temu nic nie wiem o tej chorobie bardzo prosze o jakie kolwiek wiadomosci o tej choeobie . dziekuje za kazda Pies, u którego stwierdzono złośliwego czerniaka, powinien być poddawany regularnym kontrolom lekarsko-weterynaryjnym: przez pierwsze 1,5 roku co 2-3 miesiące, potem co 6 miesięcy. Kontrolne badania obejmują pełne badanie kliniczne, zdjęcia rtg klatki piersiowej, usg jamy brzusznej i badania krwi. Mitem jest, że czerniak nie rozwija się na podłożu znamion wrodzonych i znamion, z których wyrastają włosy, dlatego należy systematycznie sprawdzać stan zdrowia skóry oraz szybko reagować na każdą zmianę, która spełnia kryteria rozpoznania raka skóry. Rozpoznanie czerniaka odbywa się na podstawie wykonanych badań. DOEQ6bH. fot. Adobe Stock Chociaż wydaje się, że objawy czerniaka łatwo rozpoznać, to jednak często bywają bagatelizowane. Wystarczy zapamiętać algorytm ABCDE, który wprawdzie brzmi jak dziecięca wyliczanka, jednak może uratować życie. Czerniak bowiem to najbardziej złośliwy nowotwór skóry, na który zapada w Polsce 5 na 100 tys osób. Średnia wieku zachorowań to 50 lat, a częstość występowania stale rośnie. Spis treści: Objawy czerniaka Jak wygląda czerniak? Znamiona płaskie czy wypukłe - które groźniejsze? Diagnoza czerniaka Jakie są objawy czerniaka? Czerniak może rozwinąć się z nowego znamienia lub z takiego, które mamy na skórze od wielu lat, powstaje z tzw. komórek melanocytarnych. Każde znamię na skórze może okazać się czerniakiem, dlatego warto regularnie przyglądać się swoim pieprzykom. Szczególnie wskazane jest zbadanie znamion po okresie wakacyjnym, najlepiej u dermatologa. Podczas oględzin w domu sprawdzić należy, czy znamię znacząco się nie powiększa i czy nie wygląda podejrzanie. Do oceny objawów czerniaka służy algorytm ABCDE: A – asymmetry, czyli asymetria (podejrzana zmiana barwnikowa jest asymetryczna, może wylewać się w jakąś stronę), B – border, czyli brzeg (czerniak jest znamieniem o nieregularnych, niewyraźnych brzegach, zbudowane ze zgrubień), C – colour, czyli kolor (naszą uwagę powinny zwrócić znamiona: niebieskie, czarne, czerwone, ciemnobrązowe, szczególnie te o czarno zabarwionym punktowym ognisku oraz takie, które utraciły barwnik), D – diameter, czyli średnica (czerniak ma najczęściej rozmiary powyżej 5 mm), E – elevation/evolution, czyli uwypuklenie lub ewolucja (uważajmy na znamiona, które ulegają jakimś przemianom, np. znamię wyrasta ponad naskórek). fot. Trzeba zaznaczyć, że system ABCDE nie pozwala zazwyczaj wykryć wczesnego etapu czerniaka. Zdarza się, że znamię nie spełnia powyższych kryteriów, a mimo to jest czerniakiem. Statystyki podają, że nawet ponad 50% znamion o charakterze nowotworowym nie odpowiada klasycznemu wyglądowi czerniaka. Aby go wykluczyć, powinniśmy poddać się badaniu dermatoskopem u lekarza. Całkowitą pewność, czy pieprzyk jest czerniakiem czy nie, daje tylko badanie histopatologiczne wykonywane po wycięciu fragmentu lub całości znamienia. Do badania histopatologicznego często wysyła się próbki po usunięciu pieprzyka, aby sprawdzić, czy nie rozwijał się czerniak. Mimo wszystko warto zapamiętać, że najważniejsze objawy czerniaka to: zaczerwienienie, szybkie rośnięcie, asymetria, niewyraźne, poszarpane brzegi znamienia, krwawienie, niejednolity kolor, średnica powyżej 6 mm, owrzodzenie, świąd, obwódka wokół znamienia. fot. Warto dodać, że czerniakowi, chociaż rzadko, mogą towarzyszyć zespoły paraneoplastyczne. Zespół paraneoplastyczny do grupa stanów klinicznych związanych z nowotworem, ale niebędących bezpośrednim skutkiem miejscowego naciekania przez guz lub przerzuty. Występuje u 5-10% pacjentów chorujących na nowotwór. W przypadku czerniaka manifestacją choroby mogą być: retinopatia, hiperkalcemia i zaburzenia funkcji nerek. Może pojawić się też gorączka niezwiązana z infekcją wskutek syntezy pirogennych cytokin– wyjaśnia lek. Anna Bachleda-Curuś, specjalista dermatolog-wenerolog, lekarz medycyny estetycznej z krakowskiego SCM estetic. Jak wygląda czerniak? Czerniak manifestuje się jako plama lub guzek barwnikowy, albo zmiana bezbarwnikowa, co oznacza, że wbrew nazwie nowotwór ten może nie wyglądać jak pieprzyk. Najpierw rośnie poziomo, równo z powierzchnią skóry, następnie przechodzi w fazę wzrostu pionowego, wtedy mogą pojawić się uwypuklenie i nacieki (szerzenie się do sąsiednich tkanek). Poniżej znajdują się zdjęcia znamion, które powinny zwrócić szczególną uwagę. Choć należy pamiętać, że znamię, które nie spełnia kryteriów reguły ABCDE, może być czerniakiem. Warto bacznie obserwować wszystkie pieprzyki i znamiona, by jak najszybciej zauważyć niepokojące zmiany i usunąć potencjalnie niebezpieczną. (Poniższe zdjęcia to jedynie przykłady znamion, które prezentują pewne cechy charakterystyczne dla czerniaka. Nie oznacza to, że zostały zdiagnozowane pod tym kątem.) Na konsultację dermatologiczną należy się udać, jeżeli znamię: jest asymetryczne, jego połowy różnią się od siebie: fot. Adobe Stock brzegi znamienia nie są równe, są poszarpane lub "rozlane": fot. Adobe Stock znamię ma różne odcienie lub barwy: fot. Adobe Stock średnica znamienia przekroczyła 5 mm: fot. Adobe Stock znamię wyraźnie wystaje ponad powierzchnię skóry: fot. Adobe Stock Znamiona płaskie czy wypukłe – które są groźniejsze? Czerniak zabija co roku aż 30% chorych. Wszystko przez to, że – jak przyznają sami pacjenci – 85% osób, które zauważyły u siebie niepokojącą zmianę, nie decyduje się pokazać jej lekarzowi. Późna wykrywalność czerniaka przekłada się zaś na jego złe rokowanie – w Polsce umiera prawie ⅓ chorujących na ten nowotwór osób. Wiele osób zastanawia się, czy groźniejsze są płaskie czy odstające znamiona. Czerniak najczęściej rozwija się jako znamię płaskie, pozbawione owłosienia. Spośród wielu typów około 70% przypadków stanowi czerniak szerzący się powierzchownie, natomiast czerniak guzkowy to dla porównania 10-15%– wyjaśnia nam lek. med. Anna Bachleda-Curuś. Zmiany wypukłe najczęściej są więc zmianami łagodnymi. Aby się jednak o tym upewnić, konieczne jest badanie u dermatologa. W praktyce dermatologicznej obserwuję zjawisko częstszego zgłaszania się pacjentów zaniepokojonych wyglądem znamion wypukłych. Zmiany te są zwykle nieestetyczne i mogą wyglądać groźnie, jak na przykład brodawka łojotokowa, która w istocie jest zmianą łagodną. Ważne jest zatem poddanie badaniu całej skóry pacjenta oraz edukacja, aby zwracać uwagę na pozornie niewinne znamiona płaskie. Wczesne wykrycie czerniaka to ocalone życie, dlatego zachęcam swoich pacjentów do regularnej kontroli dermatoskopowej co rok, a w indywidualnych przypadkach nawet częściej – dodaje lek. Anna Bachleda-Curuś. Jak diagnozuje się czerniaka? Każde znamię na skórze, które szybko rośnie, ma nieregularny kształt, krwawi, swędzi, jest zaczerwienione, ma niewyraźne brzegi i/lub średnicę powyżej 5 mm, powinno jak najszybciej zostać zdiagnozowane przez lekarza dermatologa lub chirurga onkologa. Specjalista podczas badania obejrzy zmianę dermatoskopem w dużym powiększeniu. Przypomina to oglądanie znamienia pod lupą, ale jest dużo dokładniejsze. Badanie jest bezbolesne i nieinwazyjne, trwa kilkanaście sekund. Osoby z dużą ilością zmian na skórze powinny regularnie poddawać się mapowaniu skóry – podczas takiego badania lekarz ogląda wszystkie pieprzyki i porównuje je z wcześniejszym zapisem (monitoruje). Dzięki temu wie, która zmiana rośnie i się zmienia. Jeśli specjalista uzna, że jakaś zmiana jest podejrzana, skieruje nas na jej wycięcie. Usunięcie znamienia trwa kilka minut i odbywa się w znieczuleniu miejscowym. Po wycięciu pieprzyka zakładane są szwy, które zdejmuje się po kilkunastu dniach. Samo znamię zaś jest odsyłane do badania histopatologicznego, w którym sprawdza się, czy nie miało cech nowotworu. Tutaj ważna kwestia: jeśli znamię w badaniu histopatologicznym okazało się być znamieniem atypowym (o podwyższonym ryzyku rozwoju czerniaka), jest to wyraźny sygnał dla pacjenta, by zwiększyć swoją czujność i pozostać pod stałą kontrolą lekarską (badanie dermatoskopem/mapowanie przynajmniej raz do roku!). Pamiętajmy, że rokowanie w czerniaku zależy w głównej mierze od tego, jak szybko go zdiagnozujemy. Wcześnie wykryty nowotwór skóry jest w pełni wyleczalny. W profilaktyce tego nowotworu najważniejsza jest natomiast ochrona skóry. Pomogą w tym kremy z wysokim filtrem. Jeśli chcesz skonsultować swoje objawy z lekarzem dermatologiem, umów się na wizytę online. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Więcej o czerniaku:Jak rozpoznać czerniaka na oku?Uważaj na czerniaka paznokcia!Profilaktyka czerniaka: jak zmniejszyć ryzyko zachorowania? Bachleda-Curuśdermatolog-wenerolog, lekarz medycyny estetycznej Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Absolwentka Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi. W latach 2011/2012 odbyła staż podyplomowy w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. W roku 2012 rozpoczęła specjalizację z dermatologii i wenerologii w Klinice Dermatologii w USK im. WAM w Łodzi, zdała egzamin specjalizacyjny i tym samym uzyskała tytuł specjalisty dermatologa i wenerologa jesienią 2017 roku. W latach 2014-2017 pracowała jako asystent na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi i prowadziła zajęcia dla studentów Wydziału Lekarskiego dla grup polskich i anglojęzycznych. Regularnie uczestniczy w konferencjach i sympozjach naukowych z zakresu dermatologii oraz medycyny estetycznej w charakterze słuchacza i wykładowcy. Jest cenioną autorką publikacji naukowych. Pracuje w krakowskim SCM estetic. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Pchły u psa, kleszcze, świerzbowce czy nużeńce to tylko kilka przykładów zewnętrznych psich pasożytów. Nużeniec u psa bytuje w obrębie mieszków włosowych praktycznie każdego czworonoga. Dlaczego czasem wywołuje chorobę? Jakie są objawy? Na czym polega i ile trwa leczenie? Czy pasożyt jest zaraźliwy dla ludzi? Prezentujemy zdjęcia i dzielimy się wszystkimi szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o zdrowiu zwierząt. Nużeniec u psa - wygląd pasożyta i sposoby jego przenoszenia u psów Demodekoza jest efektem działania pasożyta Demodex canis. Ten psi roztocz ma około 0,3 mm długości i 0,04 mm szerokości. Ma cztery pary krótkich odnóży i wydłużony odwłok, na którym widać poprzeczne prążkowanie. Nużeńce są przenoszone już z matki na jej potomstwo. Dzieje się to w ciągu 3 pierwszych dnia życia szczeniąt podczas karmienia i pielęgnacji. Demodex canis występuje zatem w niewielkich ilościach jako część normalnej flory skóry czworonoga. Zwykle nie powoduje jednak objawów klinicznych. Pasożyty spędzają cały cykl życiowy na wybranym żywicielu, a choroba nie jest uważana za zakaźną. Nużeńce rozmnażają się na powierzchni skóry psa, a następnie nużeniec u psa lokuje się w obrębie mieszków włosowych. Pasożyt odżywia się łojem oraz zawartością komórek nabłonka. Cały cykl rozwojowy trwa około 3 tygodni. W przypadku patologicznego namnożenia się pasożytów stan skóry ulega pogorszeniu. Zauważyć można wypadanie sierści, ropiejące oczy u psa, a także łupież u psa, choć jak się okazuje nie u każdego. Nużyca - choroba "okularowa" Objawy choroby - jak rozpoznać nużycę? Patogeneza nużycy wciąż nie jest do końca poznana. Istnieją naukowo potwierdzone dowody na dziedziczną skłonność do uogólnionej postaci choroby. Choroba jest powiązana także z immunosupresją, czyli obniżeniem odporności organizmu. Może być ono naturalne lub jatrogenne, czyli spowodowane podawanymi psu lekami. Powikłania takie jak bakteryjne głębokie zapalenie mieszków włosowych, furunculosis lub zapalenie tkanki łącznej może prowadzić do ostrzeżonego rokowania, choć standardowo nużyca nie jest niebezpieczna dla czworonoga. W ogólnym ujęciu choroba objawia się: wypadaniem włosówzaczerwienieniem skóry łuszczeniem skóry. Wyróżnia się jednak dwie (lub trzy) postacie choroby: zlokalizowaną/ograniczoną/miejscową uogólnioną (u osobników młodych i u osobników dorosłych) W pierwszej wersji pasożyt zajmuje oczy, a dokładniej okolice powiek. Oczy psa wyglądają, jak w okularach, co idealnie obrazują zdjęcia psów z nużycą. Oprócz tego ograniczone obszary wyłysień mogą pojawić się w kilku innych częściach ciała. Miejscowa forma choroby jest charakterystyczna dla psów w wieku <1 roku. W większość przypadków ustępuje samoistnie i nie ma konieczności leczenia, a świąd jest łagodny lub umiarkowany. Objawy postaci uogólnionej to: wypadanie włosów, zaczerwienienie i obrzęk skóry, zwiększona pigmentacja (przyciemnienie) skóry, wypukłe grudki i strupy, stan zapalny skóry stóp, powiększone węzły chłonne, letarg, gorączka. Wyróżnia się także inny podział nużycy na: postać krostkową postać łuszczącą. W pierwszej obserwuje się liczne krosty wypełnione płynem surowiczym, ropą lub krwią. W drugiej natomiast pojawia się intensywne łuszczenie naskórka, rumień i hiperpigmentacja. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o pasożytach i zwierząt. U kogo rozwija się nużyca? Nużyca (inaczej demodekoza) pojawia się głównie u szczeniąt, psów starszych i z obniżoną odpornością. Jeśli uogólniona forma pojawia się u młodego psa, to jest ona wynikiem wrodzonego niedoboru odporności. U osobników dorosłych natomiast wynika zwykle z procesów chorobowych. Nużyca towarzyszyć może niektórym nowotworom i wyniszczającym chorobom. Przykładem mogą być: czerniak złośliwy, niedoczynność tarczycy oraz cukrzyca. W wielu przypadkach trudno jest jednak ustalić podstawowy problem. Z licznych obserwacji wynika, że nużycę obserwuje się częściej u pewnych ras. Choroby można spodziewać się u szczeniaka: buldoga angielskiego buldoga francuskiegoshar-pei doga niemieckiego dobermana boksera beagle mopsa jamnika. Jakie objawy daje nużeniec u psa czy też nużyca, a także jej przebieg i leczenie U west highland terrierów spodziewać się można natomiast postaci świądowej. Przypomina ona trochę atopowe zapalenie skóry, ale zmiany ograniczone są do mieszków włosowych. Domowe psy nie mogą być przyczyną nużycy u ludzi. Pasożyt nie jest bowiem zaraźliwy. U człowieka nużyca pojawia się jako konsekwencja działania odmiennego gatunku - nużeńca ludzkiego. Choroba nie wymaga zatem izolacji psa od ludzi. Polecane karmy dla psów z problemami zdrowotnymi Nużyca - leczenie i zapobieganie Czym wyleczyć nużycę? Zanim zacznie się leczenie, konieczne jest postawienie odpowiedniej diagnozy. Lekarz weterynarii pobiera zeskrobiny ze skóry i analizuje je pod mikroskopem. Ponadto lekarz może wykonać inne badania w celu wykrycia infekcji lub chorób, które mogły osłabić układ odpornościowy. Miejscowa nużyca może być zasadniczo nieleczona. Prognozy dla tej formy są zwykle dobre, a spontaniczne wyzdrowienie jest częste. Leczenie formy uogólnionej obejmuje podanie mokosydektyny w preparacie łączonym z imidakloprydem, ale aby skutecznie wyleczyć psa należy podać leki kilkukrotnie w odstępach 1-4 tygodniowych. Koszty nie są duże, choć zależą od wagi psa. Stosowany środek zwalcza także pchły u psa i działa przeciwkleszczowo. Koszty leczenia zwiększają się, gdy dochodzi do powikłań bakteryjnych i zastosować trzeba także leki przeciwzapalne, antybiotyki oraz szampony lub leki przeciwgrzybicze. Domowe sposoby wspierania walki z pasożytem obejmują: ostrzyżenie sierści podawanie preparatów witaminowych i kwasów tłuszczowych kąpiele. Na forum właścicieli krążą także wskazówki dotyczące samodzielnie produkowanych preparatów. Polecane środki do kąpieli psa składają się z wody destylowanej, boraksu i wody utlenionej wymieszanych w odpowiednich proporcjach. Stosować można także szampon z nadtlenkiem benzoilu. Wybrany szampon oczyści mieszki włosowe i zapobiegnie nadkażeniom bakteryjnym. Kąpanie w szamponach przeznaczonych na okresy problemów ze skórą ograniczą także łupież u psa. W trakcie nużycy ważna jest odpowiednia pielęgnacja, dlatego ropiejące oczy u psa można przemywać specjalnymi środkami do oczu lub solą fizjologiczną, a łapy dezynfekować po spacerze wodą z niewielkim dodatkiem mydła. Profilaktyka - ochroń swojego szczeniaka Nie istnieją leki, które działałyby profilaktycznie na nużeńce, jak ma to miejsce w przypadku pcheł oraz kleszczy. Profilaktyka polega głównie na dbaniu o odporność czworonoga. W tym celu należy stosować dobre jakościowo karmy, uzupełniać dietę psa w witaminy oraz kwasy omega-3 i omega-6. Za jedyny skuteczny środek profilaktyczny omawiany na forum hodowców uznaje się niedopuszczanie do rozrodu psów, u których rozwinęła się uogólniona nużyca młodych osobników. Unika się w ten sposób przeniesienia na kolejne pokolenia predyspozycji genetycznej do nadmiernego rozmnażania nużeńców oraz zaburzeń odporności. Każdy właściciel powinien znać podstawowe choroby mogące pojawić się u psa. Znana wszystkim wścieklizna u psa jest obecnie rzadkością w związku z obowiązkowymi szczepieniami. O wiele częściej pojawia się ropomacicze, nużyca, atopowe zapalenie skóry lub zapalenie spojówek. Warto zatem wiedzieć, jak wspierać zdrowie psa w różnych sytuacjach! Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 94,1% czytelników artykuł okazał się być pomocny Zgodnie z definicją „nadziąślak” (łac. epilus) odwołuje się najczęściej do łagodnego rozrostu tkanki miękkiej na powierzchni dziąseł. Takie pojęcie określa jedynie lokalizację guza, nie oddaje jednak jego charakteru. W praktyce oznacza to, że każda zmiana w jamie ustnej powinna być poddana dogłębnemu badaniu stomatologicznemu, ale przede wszystkim – histopatologicznemu. Cytologia ma niską wartość diagnostyczną w stomatologii. Tylko na podstawie mikroskopowej analizy tkanki lekarz ma możliwość rozróżnić czy zmiana rzeczywiście ma charakter łagodny, np. zapalny przerost dziąseł, czy może jest to złośliwy rak lub mięsak. Wika przed zabiegiem W diagnostyce różnicowej u psów na pierwszym miejscu należy podejrzewać czerniaka złośliwego, który stanowi 30–40% wszystkich złośliwych guzów jamy ustnej. Najczęściej zauważa się go u starszych samców małych ras na błonie śluzowej policzka. Jednakże występuje także u innych osobników również w innych lokalizacjach. Komórki czerniaka nie zawsze posiadają barwnik — melaninę. Dlatego zarówno makroskopowo, jak i mikroskopowo, guz nie musi być pigmentowany. Bardzo często daje on przerzuty do węzłów chłonnych i płuc. W zależności od etapu i zaawansowania choroby rokowanie zazwyczaj jest ostrożne do niepomyślnego. W dalszej kolejności u psów można podejrzewać raka płaskonabłonkowego lub włókniakomięsaka. Łagodne rozrostowe zmiany zapalne są bardzo rzadkie u kotów. Dlatego u tego gatunku należy przede wszystkim podejrzewać raka płaskonabłonkowego lub przewlekłe zapalenie dziąseł jamy ustnej kotów. Ten pierwszy stanowi 60–70% wszystkich nowotworów w jamy ustnej kotów. W badaniu klinicznym zmiana może wyglądać bardzo niepozornie, np. jak guzek czy bardziej wyrażone zapalenie dziąseł. Natomiast zdjęcia rentgenowskie zazwyczaj uwidaczniają zmiany struktury kości. Często stwierdza się przerzuty w regionalnych węzłach chłonnych, rzadko w płucach. Podobnie jak w przypadku czerniaka rokowanie w zależności od rodzaju podjętego leczenia jest ostrożne do niepomyślnego. Wika po zabiegu Terapia przewlekłego zapalenia jamy ustnej i dziąseł kotów wymaga ekstrakcji przedtrzonowców i trzonowców lub wszystkich zębów oraz podawania leków przeciwbólowych. Niestety nawet tak zaawansowane leczenie nie zawsze daje pomyślne rezultaty. Aktualnie trwają badania nad terapią z wykorzystaniem komórek macierzystych, która daje bardzo obiecujące wyniki. Występowanie nadziąślaków u psa czy kota zawsze wymaga wnikliwego badania. Jego pominięcie może znacząco opóźnić właściwą diagnozę, a przede wszystkim podjęcie skutecznego leczenia. Dlatego, jeśli zauważysz guzek w jamie ustnej swojego pupila – nie zwlekaj i zgłoś się do lekarza weterynarii. Wika, 6‑letnia bokserka miała tzw. „nadziąślaki”. Badanie histopatologiczne wycinków dało wynik rozrostu tkanki włóknistej wywodzącego się z więzadeł przyzębia. Uważa się, że boksery (i ich mieszańce) są rasą predysponowaną do takich łagodnych zmian, które często nawracają. Jednakże po chirurgicznym usunięciu guzków suczka czuje się wspaniale, a codzienne mycie zębów i dziąseł zmniejsza ryzyko ponownego pojawienia się choroby. lek. wet. Dagmara Majewska Bokserka Wika Czerniak - informacje ogólneCzerniak to jeden z najbardziej złośliwych nowotworów. Wywodzi się z melanocytów, czyli komórek barwnikowych, skóry lub błon śluzowych (np. sromu, odbytu, jamy ustnej) lub z błony naczyniowej gałki ocznej. Zachorowania na ten nowotwór to ok. 5-7 proc. wszystkich nowotworów na czerniakaNajwięcej chorych odnotowuje się w Australii – w Polsce jest ich znacznie mniej, ale liczba ta szybko rośnie. Wzrost ten jest związany ze zmianą stylu życia oraz modą na opalanie i powoduje, że coraz częściej diagnozuje się czerniaka u ludzi młodych, nawet 20-30 czerniakaObjawy czerniaka zależą od stopnia jego zaawansowania. W postaci wczesnej zmiany są płaskie, niesymetryczne, o niejednolitym kolorze i nieregularnych, poszarpanych brzegach. Przy postaci zaawansowanej zmiany są często uwypuklone ponad poziom skóry, a czasami również owrzodziałe z sączącą się wydzieliną podbarwioną krwią. W niektórych sytuacjach, np. w przypadku czerniaka odbytu lub podpaznokciowego, pierwszym objawem choroby może być powiększenie węzłów chłonnych w okolicy miejsca rozwoju na co uważać?Praktycznie każdy na swojej skórze ma od kilku do nawet kilkuset pieprzyków i innych znamion. Jedni je lubią, inni nie, ale to nie wymiar estetyczny jest tutaj najważniejszy. Należy oceniać je także pod kątem nas powinny przede wszystkim: nieregularny kształt, nierówne brzegi, niejednolity kolor, wielkość powyżej 5 mm, a także swędzenie czy zmiany w kształcie bądź rozmiarze. Mogą być to bowiem objawy rozwoju ten wywodzi się z melanocytów, czyli komórek barwnikowych wytwarzających i zawierających melaninę, które mogą ulec złośliwej mutacji. Czerniak najczęściej występuje na skórze, ale może także pojawiać się wszędzie tam, gdzie są melanocyty. Na przykład na błonach śluzowych czy w siatkówce wygląda czerniak? Na zdjęciu widoczny przykład czerniaka. Znamię na zdjęciu ma około 2,5 cm szerokości i 1,5 cm czerniakaWażną rolę w powstawaniu czerniaka odgrywa promieniowanie ultrafioletowe (UV). Wywiera ono bezpośredni wpływ na materiał genetyczny komórek naskórka, prowadząc do jego uszkodzenia oraz osłabia procesy naprawcze skóry. Działanie to jest szkodliwe dla każdego człowieka, ale niektórzy są wyjątkowo narażeni na wystąpienie czerniaka. Do tej grupy należą:nosiciele mutacji konkretnych genów,osoby, w których bliskiej rodzinie zdiagnozowano czerniaka,osoby chorujące w przeszłości na czerniaka albo inne nowotwory złośliwe skóry,osoby, które mają liczne (>50) znamiona barwnikowe1, znamiona atypowe lub znamiona zmieniające wygląd,osoby o jasnej skórze, jasnych lub rudych włosach, niebieskich oczach i z piegami,osoby, które okresowo i intensywnie wystawiają się na promieniowanie UV, np. opalają się na słońcu lub w solarium,osoby ze skłonnością do oparzeń słonecznych,osoby, które przeszły ciężkie oparzenia słoneczne w dzieciństwie lub młodości,osoby z obniżoną odpornością, np. chorzy przyjmujący leki immunosupresyjne po przeszczepie ryzyka czerniakaCzerniaki najczęściej występują u ludzi w średnim wieku i szczególnie zagrażają osobom o jasnej karnacji. W grupie podwyższonego ryzyka są też osoby, które w dzieciństwie były narażone na stałe działanie promieniowania słonecznego czy wywołane nim poparzenia. Czerniak zagraża też ludziom z wrodzonymi znamionami barwnikowymi oraz dużą liczbą nawet drobnych statystyk na ten nowotwór częściej zapadają kobiety, ale przebieg choroby jest z kolei znacznie cięższy u mężczyzn. Rak ten nie jest uważany za dziedziczny, zdarza się jednak, że występuje rodzinnie. Prawdopodobieństwo jego rozwoju zwiększa ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe pochodzące ze słońca lub sztucznych źródeł takich jak na przykład czerniakaPodstawą wykrycia czerniaka jest dokładne badanie lekarskie obejmujące całą skórę, a w szczególności skórę owłosioną głowy, dłonie, stopy i przestrzenie między palcami. Cechy zmiany skórnej, która może nasuwać podejrzenie czerniaka to:asymetryczny, nieregularny kształt,niejednolity kolor,nierówne, poszarpane brzegi,zmiany w kształcie i rozmiarze,wielkość powyżej 5 mm, dynamika zmian w wyglądzie,swędzenie, krwawienie, potwierdzenia diagnozy, oceny stopnia zaawansowania i rokowania niezbędne jest badanie histopatologiczne całej usuniętej chirurgicznie zmiany. Podejrzaną zmianę wycina się w całości z marginesem zdrowej skóry i przekazuje do badania histopatologicznego. Zabieg ten nazywany jest biopsją wycinającą. Jeżeli podejrzenie czerniaka się potwierdzi to, w zależności od uzyskanego wyniku i oceny marginesów wyciętej zmiany, u niektórych chorych konieczne jest wycięcie blizny po usuniętej zmianie pierwotnej. Dodatkowo u części pacjentów lekarz może zdecydować o wykonaniu biopsji węzła wartowniczego – czyli takiego, który jest pierwszy na drodze spływu chłonki z rejonu wyciętego czerniaka. Standardowo wykonuje się również podstawowe badania laboratoryjne, ocenę stężenia dehydrogenazy mleczanowej (LDH), RTG klatki piersiowej oraz USG jamy czerniakaJak przy każdym nowotworze największą rolę w leczeniu czerniaka odgrywa jego wczesne wykrycie. Mimo, że tylko część czerniaków, ok. 40 proc., rozwija się z wcześniej występujących znamion, a reszta powstaje na skórze niezmienionej, regularna kontrola dermatologiczna skóry jest podstawą szybkiego wykrycia i tym samym skutecznego leczenia czerniaka jest leczenie operacyjne, polegające na wycięciu zmiany wraz z marginesem zdrowej skóry. Po potwierdzeniu czerniaka w badaniu histopatologicznym może zostać podjęta decyzja o wycięciu blizny z zachowaniem odpowiednich marginesów oraz wykonaniu biopsji węzła wartowniczego. Węzeł wartowniczy to taki węzeł chłonny, który jest pierwszy na drodze spływu chłonki z rejonu wyciętego czerniaka. W przypadku stwierdzenia przerzutu w węźle wartowniczym usuwane są węzły chłonne z całego obszaru spływu chłonki, czyli wykonywana jest tzw. zaawansowanych stadiach czerniaka postępowanie jest indywidualizowane. Do stosowanych metod leczenia należą: chirurgia, radioterapia, chemioterapia, immunoterapia2 oraz leczenie celowane - ukierunkowane rokowanie i powikłaniaLepiej rokują czerniaki rozwijające się na kończynach niż na tułowiu. Ryzyko nawrotu wzrasta wraz z głębokością naciekania zmiany pierwotnej. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia nawrotu przypada na pierwsze 2-3 lata po leczeniu. W tym okresie obowiązuje zwiększona intensywność kontroli lekarskich. W zależności od stopnia zaawansowania i pierwotnego umiejscowienia czerniaka ryzyko nawrotu miejscowego wynosi od 3 do 15 choroby po upływie 5 lat od leczenia stwierdza się u mniej niż 5 proc. chorych. Przerzuty w czerniaku mogą wystąpić drogą naczyń chłonnych i krwionośnych. Ich pojawienie się jest związane z większym zaawansowaniem choroby i pogarsza rokowanie. Po zakończeniu leczenia wskazane są regularne kontrole zgodnie z zaleceniami czerniakowiZapobieganie zachorowaniom na zaawansowane postaci czerniaka opiera się na:ocenie u każdego pacjenta cech ryzyka i dopasowaniu postępowania profilaktycznego,objęciu osób z grup ryzyka bardziej szczegółową opieką,unikaniu nadmiernej ekspozycji na słońce, zwłaszcza krótkich epizodów intensywnego nasłonecznienia powodujących oparzenia skóry,unikaniu opalania w solariach,dbaniu o odpowiednią ochronę przed słońcem, stosowanie kremów z filtrem UV,regularnej obserwacji i ocenie znamion zgodnie z zasadą co miesiąc swoją skórę i znamiona, a w sytuacji, kiedy coś Cię zaniepokoi to skontaktuj się z w roku kontroluj swoją skórę i znamiona na wizycie o odpowiednią ochronę przeciwsłoneczną – stosuj kremy z wysokim filtrem UV, unikaj wystawiania się na słońce między a noś okulary przeciwsłoneczne z filtrem czerniaka badaniaMimo, że dla wielu z nas diagnoza „czerniak” może brzmieć jak wyrok, to lekarze podkreślają, że choroba ta wcale nie musi być nieuleczalna czy wręcz śmiertelna. Jest jednak pewien warunek. Bardzo wysokim odsetkiem wyleczeń charakteryzują się wcześnie wykrywane czerniaki. Kiedy zmiana jest grubości 1-2 mm, wynosi on 80-90 proc. Żeby więc zwiększyć swoje szanse, trzeba pamiętać o tym, by raz w roku kontrolować znamiona u metodą diagnostyki jest wideodermoskopia (zwana również wideodermatoskopią) – to zupełnie nieinwazyjna metoda, która umożliwia ocenę zmian skórnych w powiększeniu, a także zapisanie ich obrazu w formie elektronicznej. Jeśli na tym etapie coś lekarza zaniepokoi, wykonuje się badanie histopatologiczne podejrzanej zmiany, wycinając ją w całości wraz z marginesem zdrowej skóry i przekazując do badania. We wczesnym stadium zwykle na tym leczenie można zakończyć. Jeśli natomiast nowotwór jest bardziej zaawansowany, stosuje się chemioterapię i jak wygląda wideodermoskopia Źródła: „Interna Szczeklika 2015”.„Podstawy chirurgii” wyd. Medycyna Praktyczna.„Nowotwory skóry: klinika, patologia, leczenie” A. Bieniek, M. Cisło, A. Jankowska-Konsur.„Czerniaki skóry – zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego” Przegląd Dermatologiczny, 2009, 96, str. Zespół znamion dysplastycznych jest uwarunkowany genetycznie. Stwierdzany jest u osób z bardzo licznymi atypowymi znamionami (od 10 do ponad 100). Występują one na skórze całego ciała, ale najniebezpieczniejsze są te na skórze odsłoniętej (np. ręce) i owłosionej skórze Ogólne określenie zbioru metod leczniczych polegających na zmianie działania układu odpornościowego (np. immunosupresja hamuje jego działanie, a immunostymulacja pobudza). Immunoterapię stosuje się w leczeniu nowotworów, chorób autoimmunologicznych i w transplantologii. Czerniak jest nowotworem złośliwym, który wywodzi się z komórek barwnikowych. Może występować w skórze, ale także innych lokalizacjach, np. na błonach śluzowych lub w gałce ocznej. Im szybciej zostanie postawiona diagnoza i rozpoczęte leczenie, tym szanse na wyleczenie są większe. Co to jest czerniak? Czerniak jest nowotworem złośliwym wywodzącym się z komórek barwnikowych. Najczęstszą lokalizacją czerniaka jest skóra, ale może on powstawać także w obrębie błon śluzowych i w innych lokalizacjach (np. gałka oczna). Czerniak stanowi 5–7% wszystkich nowotworów skóry. W Polsce w 2018 r. odnotowano 1736 zachorowań u mężczyzn oraz 1962 nowe przypadki u kobiet (współczynniki zachorowalności odpowiednio 9,3/100 000 i 9,9/100 000). Współczynniki umieralności wynosiły 3,4/100 000 u kobiet i 3,4/100 000 u mężczyzn (zgony – odpowiednio – 665 i 797). Zachorowalność jest największa w Australii (28,9/100 000 mężczyzn i 25,3/100 000 kobiet). W Polsce zachorowalność i umieralność na czerniaka rosną (odpowiednio 10% i 8% rocznie). Jakie są przyczyny czerniaka? Przyczyny rozwoju czerniaka nadal pozostają niewyjaśnione. Znaczenie mają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Około 10% czerniaków występuje rodzinnie. Z tego powodu członkowie rodziny I stopnia pacjentów z czerniakiem powinni być pod stałą kontrolą dermatoskopową. Czynniki ryzyka: obciążenie rodzinne – zwiększenie ryzyka od 3 razy (1 chory krewny 1. stopnia) do 70 razy (≥3 krewnych) zachorowanie w przeszłości na czerniaka (8-krotne zwiększenie ryzyka) inny nowotwór złośliwy skóry (3-krotne zwiększenie ryzyka) znamiona barwnikowe (tzw. pieprzyki: liczne (>50; przy >100 znamionach 11-krotne zwiększenie ryzyka), zmieniające wygląd, znamiona atypowe (11-krotne zwiększenie ryzyka) xeroderma pigmentosum jasna skóra, jasne lub rude włosy, niebieskie oczy, obecność piegów (2–3-krotne zwiększenie ryzyka) okresowe intensywne narażenie na promieniowanie UV (słońce, solaria) skłonność do oparzeń słonecznych ciężkie oparzenia słoneczne w dzieciństwie lub młodości (2–3-krotne zwiększenie ryzyka po ≥5 epizodach oparzeń) immunosupresja (np. u osób po przeszczepieniu narządu ryzyko zwiększone 3-krotnie). Około 60% czerniaków rozwija się w skórze niezmienionej. Tylko mniej niż 40% rozwija się na podłożu wcześniej istniejącej zmiany, np. znamienia barwnikowego („pieprzyka”). Objawy czerniaka – jak wygląda czerniak Fot. 1. Przykłady obrazu klinicznego czerniaka Cechy zmiany skórnej nasuwające podejrzenie czerniaka: kształt asymetryczny, nieregularny nierówny rozkład barwy (ciemniejsze i jaśniejsze obszary w obrębie jednego znamienia) nierówne brzegi zmiany w grubości i powierzchni zmiany wielkość >6 mm swędzenie. W postaci wczesnej czerniaka skóry zmiany są płaskie, niesymetryczne, o nieregularnych i poszarpanych granicach ze zdrową skórą, wielobarwne. W postaci zaawansowanej często są wypuklone ponad poziom skóry (można wyczuć dotykiem zgrubienie), w części przypadków mogą być owrzodziałe, a z ich powierzchni może sączyć się krwisto-surowiczy płyn (czynniki niekorzystnego rokowania). Pierwszym objawem czerniaka może być powiększenie węzłów chłonnych w okolicy, w której rozwinął się nowotwór (np. w przypadku czerniaka odbytu lub czerniaka podpaznokciowego). Rodzaje czerniaka Można wyróżnić kilka podtypów klinicznych czerniaka. Najczęstszy z czerniaków (60–70%) to czerniak szerzący się powierzchownie, powstaje on głównie ze znamion barwnikowych, najczęściej dysplastycznych. Czerniak guzkowy to najcięższa postać, występuje w 10–30%. Czerniak z plamy soczewicowatej jest rzadką postacią czerniaka (5–15%), która występuje u osób w wieku podeszłym, zwłaszcza w obrębie twarzy i szyi (jest wywoływana stałym, wieloletnim napromienianiem skóry światłem słonecznym). Czerniak może wystąpić także na dłoniach lub podeszwach stóp – czerniak akralny lub pod paznokciami – czerniak podpaznokciowy. Czy czerniak może być jasny? Tak, występuje też czerniak bezbarwnikowy (2%), czyli czerniak pozbawiony barwnika. Pierwszym objawem jest często niecharakterystyczna, powiększająca się, różowoczerwona grudka. Czerniak gałki ocznej Czerniak jest najczęstszym nowotworem złośliwym gałki ocznej u dorosłych, stanowiącym około 10% wszystkich przypadków czerniaka. Czerniak może występować w skórze powiek, spojówce oraz przedniej lub tylnej części błony naczyniowej oka. Rokowanie jest gorsze niż w przypadku czerniaka skóry. Czerniak błon śluzowych Czerniak błon śluzowych występuje najczęściej w obrębie jamy ustnej i górnych dróg oddechowych i przełyku (50%), sromu (20%) i okolicy narządów płciowych i odbytu (20%). Rokowanie jest złe. Leczenie polega na doszczętnym wycięciu; częściej niż w przypadku lokalizacji skórnej stosuje się uzupełniającą radioterapię, chemioterapię lub immunoterapię/leczenie ukierunkowane molekularnie. Co robić w razie wystąpienia objawów? W razie wystąpienia niepokojących zmian należy się zgłosić do dermatologa lub onkologa. Jak lekarz stawia diagnozę? Fot. 2. Dermatoskop (dermoskop) Fot. 3. Dermatoskop ze światłem spolaryzowanym Dermatoskop (dermoskop) stanowi obecnie podstawowe narzędzie pracy dermatologa we wczesnej diagnostyce czerniaka. W wybranych ośrodkach specjalizujących się w rozpoznaniu czerniaka wykorzystuje się do tego celu wideodermatoskopy. Badanie dermatoskopowe pozwala na wykluczenie takich zmian niemelanocytowych, jak brodawki łojotokowe, barwnikowy rak podstawnokomórkowy oraz zmiany pochodzenia naczyniowego. Szczegółowy wywiad lekarski zebrany od pacjenta pod kątem czynników ryzyka czerniaka jest doskonałym uzupełnieniem badania dermatoskopowego. Dermatoskopia cyfrowa odgrywa istotną rolę w monitorowaniu pacjentów z licznymi znamionami, w zespole znamion dysplastycznych oraz osobników z rodzinnym wywiadem w kierunku czerniaka, która daje możliwość oceny znamion w czasie pod względem wielkości, brzegów, rozkładu barwnika i symetrii lub asymetrii. Wśród nowych metod diagnostycznych znamion wyróżnia się laserową skanującą mikroskopię konfokalną, która zapewnia mikroskopową rozdzielczość i pozwala na prawie histologiczną ocenę zmian skórnych in vivo, ponadto ocenia kształt komórek barwnikowych, układ gniazd komórek znamionowych oraz morfologię brodawek skórnych. Jest to bezkrwawa, prawie histologiczna metoda diagnostyczna znamion dysplastycznych, czerniaków i ich nietypowych odmian, takich jak czerniak bezbarwnikowy, które klinicznie przybierają bardzo podstępny wygląd. Jakie są sposoby leczenia czerniaka? Podstawą skutecznego leczenia czerniaka jest wczesne rozpoznanie i radykalne usunięcie zmiany z odpowiednim marginesem bezpieczeństwa. Zarówno ryzyko, jak i czas pojawienia się przerzutów czerniaka uzależnione są od grubości guza pierwotnego. Im szybciej wykryty i usunięty jest czerniak, tym większe są szanse na wyleczenie. W przypadku potwierdzenia czerniaka w badaniu histopatologicznym po usunięciu zmiany następnym etapem postępowania jest biopsja tzw. węzła wartowniczego (jednego z okolicznych węzłów chłonnych wybranego z uwzględnieniem lokalizacji guza pierwotnego). Odpowiednie i doszczętne leczenie operacyjne w przypadku czerniaka o zaawansowaniu miejscowym jest wystarczające i wymaga tylko obserwacji zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. W przypadku zaawansowanego i rozsianego czerniaka stosuje się następujące leczenie: Immunoterapię i leczenie ukierunkowane molekularnie – to nowoczesne i najskuteczniejsze metody leczenia. Stosuje się leki, takie jak ipilimumab niwolumab (sam lub łącznie z ipilimumabem) i pembrolizumabem, wemurafenib, dabrafenib, trametynib, kobimetynib, enkorafenib, binimetynib. Wycięcie przerzutów odległych czerniaka lekarz rozważa w uzasadnionych przypadkach po analizie sytuacji pacjenta ( jeśli przerzuty dotyczą tylko jednego narządu i są nieliczne, pojawiły się po roku od leczenia czerniaka). Chemioterapia z użyciem jednego leku cytotoksycznego (np. dakarbazyny). Obecnie, po wprowadzeniu immunoterapii i leków ukierunkowanych molekularnie, to leczenie stosuje się rzadziej, Izolowana kończynowa chemioterapia perfuzyjna w hipertermii polega na podawaniu dużych dawek leku cytostatycznego do tętnicy kończyny odizolowanej od krążenia ogólnoustrojowego. Metoda ta jest stosowana u pacjentów, u których czerniak był zlokalizowany na kończynie i doszło do wznowy. Co należy zrobić po usunięciu zmiany? Należy przestrzegać zaleceń dotyczących badań kontrolnych zgodnie ze wskazaniami onkologa. Przez pierwsze 2 lata należy wykonywać badania kontrolne co 2–3 miesiące. Jeśli regionalne węzły chłonne nie zostały usunięte, badania należy przeprowadzać raz w miesiącu. Po 2 latach badania wykonuje się co 3–6 miesięcy, po 5 latach – co 6–12 miesięcy Indywidualna częstość badań kontrolnych zależy przede wszystkim od głębokości naciekania czerniaka, czyli od ryzyka nawrotu choroby. Często zaleca się też, aby co 6 miesięcy wykonywać RTG klatki piersiowej i USG jamy brzusznej. Jeśli regionalne węzły chłonne nie zostały usunięte, badanie USG tej okolicy należy wykonywać co 3 miesiące przez ≥2 lata po operacji. Co robić, aby uniknąć zachorowania na czerniaka? Każdy z nas może zmniejszyć ryzyko zachorowania na czerniaka i inne choroby skóry związane z promieniami słonecznymi, przestrzegając kilku prostych zasad korzystania ze słońca: należy unikać słońca w godzinach południowych (od ok. do ok. a w słoneczne dni szukać cienia przed słońcem powinniśmy chronić się odpowiednim ubraniem i nakryciem głowy należy stosować kremy z odpowiednimi filtrami UVA i UVB dzieci poniżej 1. roku życia nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca, a starsze wymagają większej niż dorośli ochrony przed słońcem niektóre leki mogą powodować oparzenia lub przebarwienia po kontakcie ze słońcem. W przypadku osób korzystających z solarium ich stosowanie jest bezwzględnie przeciwwskazane. Wskazane są również okresowe, kontrole dermatoskopowe znamion u dermatologa (u osób bez niepokojących zmian raz w ciągu roku, u pozostałych osób w zależności od decyzji lekarza). Rokowania przy czerniaku – jaka jest długość życia z czerniakiem Rokowanie zależy od lokalizacji ogniska pierwotnego, grubości nacieku i obecności owrzodzenia. Im większa i głębiej naciekająca zmiana, tym rokowanie jest gorsze, dlatego tak ważne jest wczesne rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia. Ryzyko nawrotu miejscowego czerniaka skóry wynosi 3–15%, Odsetki 5-letnich przeżyć zależą od stopnia zaawansowania klinicznego i wynoszą: stopień I – 95%, II – 75%, III – 60%, IV – 20%.

czerniak u psa zdjęcia