Witam serdecznie, z powyżej opisanego przypadku wynika, iż najprawdopodobniej doszło do przerwaniu ciągłości ścięgna prostownika palca na wysokości stawu międzypaliczkowego dalszego. Tak zwany palec Malleta Oznacza to, iż nie mamy u Pana pełnego wyprostu palca w ruchu czynnym, natomiast biernie jest Pan w stanie ten ruch wykonać. Ból w małym palcu i drętwienie palców mogą być związane z rozwojem osteochondrozy szyjnego odcinka kręgosłupa. Pacjenci z tą diagnozą często odczuwają ból w karku, a także w głowie i szyi. W niektórych przypadkach ból taki promieniuje w dłoń i prowadzi do drętwienia palców. Pacjent odczuwa drętwienie i ból małego palca Szacuny 6 Napisanych postów 126 Na forum 14 lat Przeczytanych tematów 8405. Około trzech miesięcy temu ubiłem sobie kostkę od środkowego palca ręki (tą która się uderza - ta część nazywa się chyba "knykieć"). Spowodowane to było raczej nowymi, zbyt ciasnymi rękawicami, no ale kto by się tam przejmował lekkim bólem i leciał Przykurcz Dupuytrena. Przykurcz Dupuytrena czwartego palca. Przykurcz rozcięgna dłoniowego, zwany chorobą Dupuytrena, charakteryzuje się bliznowaceniem rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczeniem zgięciowym palców. Jednostkę chorobową opisał Guillaume Dupuytren w 1831 roku. Przyczyny zespołu trzaskającego palca. Zakleszczające zapalenie ścięgna zostało po raz pierwszy opisane przez francuskiego internistę dr A. Nottę w 1850 r. jako rozbieżność między objętością pochewki ścięgna zginacza palca a jego zawartością. Jednak przyczyna choroby została uznana za idiopatyczną, czyli o nieznanym Jeżeli dolegliwości są wynikiem rozwoju chorób, wówczas niezbędne okazuje się leczenie farmakologiczne. Silne parestezje pojawiające się nagle bez określonej przyczyny są zawsze powodem do niepokoju. Nie trzeba natomiast martwić się w przypadku, kiedy drętwienie kciuka prawej ręki pojawiło się po intensywnym treningu siłowym. W zespole cieśni nadgarstka charakterystyczne jest drętwienie rąk w nocy. Nieprzyjemne uczucie pojawia się nie tylko w obszarze nadgarstka, ale także kciuka, palca wskazującego, środkowego i w części palca serdecznego. Schorzenie może doprowadzić do zaniku mięśni kłębu kciuka i wpłynąć na osłabienie chwytu. Manj9n. Drętwienie – próba definicji pojęcia Na wstępie warto uzmysłowić sobie czym jest drętwienie. Większość ludzi prawdopodobnie kiedykolwiek doświadczyła epizodu drętwienia czy to palców u rąk, czy dłoni, czy też stopy. To jest uczucie odczuwane kiedy zbyt długo siedzimy na „podwiniętych” nogach lub przez dłuższy czas opieramy się na jednym ramieniu. Przez wielu pacjentów drętwienie opisywane jest jako uczucie mrowienia, ograniczenia czucia w okolicy zdrętwiałej. Szerzej pojęcie to nazywamy parestezjami, które obejmują mrowienie, drętwienie, zaburzenia uczucia, uczucie prądu. Zwykle tego typu objawy związane są z zaburzeniami w obrębie nerwów obwodowych ale mogą być spowodowane innymi chorobami i urazami. Przyczyn szukamy w zależności od obszaru drętwienia Zanim rozpoczniemy próbę poszukiwania przyczyny drętwienia warto zwrócić uwagę jaki obszar dłoni i palców jest objęty parestezjami. Dłoń zaopatrują trzy różne nerwy obwodowe. Zakres unerwienia czuciowego jest ściśle określony dla każdego z nich. Nerw łokciowy unerwia więc mały palec (palec V), palec serdeczny (palec IV) oraz dolną połowę bocznej części palca środkowego (palec III), a także grzbietową i dłoniową powierzchnię dłoni odpowiadającą wymienionym palcom. Nerw promieniowy to objawy w obrębie przyśrodkowej części połowy palca środkowego (bez opuszka), połowy palca wskazującego (palec II), oraz grzbietowej powierzchni kciuka, a także grzbietowej powierzchni dłoni odpowiadającej wymienionym placom. Nerw pośrodkowy z kolei to unerwienie czuciowe obejmujące połowę palca IV, palec III, palec II i kciuk, dłoniową powierzchnię dłoni na poziomie wymienionych palców oraz opuszki palców II i III. Znając mapę unerwienia poszczególnych struktur łatwiej szukać przyczyn pojawiających się objawów. Przyczyny drętwienia dłoni w obrębie kończyny górnej Poszukując przyczyny drętwienia palców rąk w pierwszej kolejności pacjenci poszukują przyczyny „najbliżej” czyli w obrębie dłoni, ręki. Dobry diagnosta zdaje sobie sprawę, że przyczyna może leżeć w miejscu oddalonym, przede wszystkim ze względu na złożoną budowę układu nerwowego, a także powięziowego. Do przyczyn leżących w pobliżu miejsca drętwienia należą, w tym wypadku, przede wszystkim choroby przebiegające z uciskiem struktur anatomicznych na nerw w okolicy nadgarstka, a także na wyższych poziomach kończyny górnej. Zespół cieśni kanału nadgarstka W przebiegu choroby dochodzi do ucisku nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Przyczyną choroby jest najczęściej nasilający się stopniowo obrzęk zapalny lub zwyrodnienie i przerost tkanek otaczających nerw, co skutkuje jego uciskiem. Objawy ucisku to drętwienie oraz mrowienie palców unerwianych przez nerw pośrodkowy (palec I-III oraz połowa palca IV), osłabienie siły chwytu ręki oraz ograniczenie funkcji manipulacyjnych dłoni. W zaawansowanych stadiach pacjenci skarżą się na nieustające drętwienie palców oraz wypadanie przedmiotów z rąk. Objawy nasilają się w nocy, a także podczas wykonywania niektórych czynności. W badaniach naukowych jako przyczynę choroby wskazuje się często nadmierne obciążeni podczas pracy zawodowej np. praca biurowa (ręka kierująca myszką), gra na fortepianie. Diagnostyka opiera się przede wszystkim na analizie zgłaszanych objawów, badaniu ENG, a także testach diagnostycznych – test Phalena. W przeszłości większość pacjentów z zdiagnozowaną „cieśnią nadgarstka” kierowano na zabieg operacyjny uwolnienia uciśniętych struktur. Obecnie w pierwszej kolejności stosuje się leczenie zachowawcze (rehabilitacja), które obejmuje: falę uderzeniową, ultradźwięki, laser, a przede wszystkim manualną pracę w obrębie tkanek miękkich i powięzi. Zespół rowka nerwu łokciowego Jeśli objawy dotyczą palców i powierzchni dłoni unerwianej przez nerw łokciowy warto szukać przyczyny w miejscu, w którym nerw ten położony jest najbardziej powierzchownie, a więc w rowku w okolicy stawu łokciowego. Diagnostyka oparta jest na analizie objawów, a potwierdzenie przypuszczalnej diagnozy można otrzymać dzięki badaniu ENG nerwu łokciowego. Leczenie schorzenia oparte jest głównie na fizjoterapii kończyny górnej. Stosowane są zabiegi fizykalne takie jak: laser, krtioterapia, elektrostymulacja, jonoforeza, fonoforeza, magnetoterapia, fala uderzeniowa. Podstawą terapii powinna być jednak terapia mięśniowo-powięziowa okolicy łokcia i całej kończyny górnej, a także neuromobilizacja. Nietypowy ucisk lub uraz nerwu na obwodzie Wymienione powyżej okolice to obszary, w których nerwy przebiegają najbardziej powierzchownie i są narażone na ucisk lub podrażnienie. Należy jednak pamiętać, że urazy na każdy poziomie kończyny górnej mogą skutkować różnego stopnia uszkodzeniem nerwów obwodowych. Także zaburzona praca powięzi lub nadmierne napięcia mięśni mogą skutkować podrażnieniem gałązek nerwowych i opisanymi wyżej objawami. Warto więc badać każdy poziom przebiegu nerwu w poszukiwaniu przyczyny. Jedną z nietypowych okolic ciała związaną bardzo często z drętwieniem palców unerwianych przez nerw łokciowy z jednoczesnymi objawami bólowymi w obrębie ramienia jest obszar mięśnia najszerszego grzbietu. Punkty spustowe w obrębie tego mięśnia mogą generować bardzo silne objawy w okolicy kończyny górnej, wraz z drętwieniem palców dłoni. W przypadku słusznej diagnozy terapia tego obszaru jest szybka i polega na manualnym rozluźnieniu punktu spustowego lub nakłuciu okolicy napiętej suchą igłą (medyczna akupunktura). Schorzenia odcinka szyjnego kręgosłupa Szeroko pojęta dyskopatia, zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa, niestabilność odcinka szyjnego kręgosłupa, napięcia mięśni przykręgosłupowych czy obręczy barkowej, to zmiany, które mogą dawać objaw drętwienia kończyny, dłoni czy palców. W zależności od nasilenia zmian pojawiają się objawy o różnym nasileniu. W stanach zaawansowanych towarzyszy im podrażnienie włókien ruchowych, a więc osłabienie siły mięśniowej, niedowłady, zniesienie odruchów. To bardzo często występujący problem. Wielokrotnie leczony przez długi czas obwodowo, a mający swoje źródło w kręgosłupie. Stwardnienie rozsiane przyczyną drętwienia różnych okolic ciała Jedną z poważnych i nieuleczalnych chorób jakiej objawem mogą być parestezje jest stwardnienie rozsiane (SM). To przewlekła choroba zapalna, która przebiega z demielinizacją tkanki nerwowej. Pojawiają się liczne ogniska demielinizacyjne, które w zależności od lokalizacji wywołują liczne, często niejednoznaczne, objawy chorobowe. Choroba przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Oprócz parestezji objawy obejmują: zaburzenia ruchowe, czuciowe, równowagi, widzenia, poznawcze oraz nastroju. Jak już wspomnieliśmy objawy nie są jednoznaczne, a diagnozę stawia się na podstawie widocznych ognisk demielinizacyjnych w badaniu MRI i zmian płynu mózgowo-rdzeniowego. Rozpoznanie choroby, szczególnie we wczesnym jej okresie, jest trudne i wymaga dokładnej i długotrwałej obserwacji i diagnostyki oraz pojawienia się co najmniej dwóch rzutów choroby. Należy pamiętać, że drętwienie jest tylko jednym z wielu objawów tej choroby i jego występowanie bez innych objawów towarzyszących rzadko jest spowodowane SM. Zaburzenia wodno-elektrolitowe (hypokalcemia, hyperkaliemia) Znaczne niedobory wapnia lub nadmiar potasu w organizmie również mogą być przyczyną wystąpienia uczucia drętwienia jako jednego z szeregu objawów towarzyszącym tego rodzaju zaburzeniom mineralnym. Inne przyczyny występowania parestezji Do rzadziej występujących przyczyn pojawienia się parestezji zalicza się choroby zakaźne takie jak tężec, wścieklizna. Stosunkowo często diagnozowaną przyczyną wystąpienia drętwienia są zaburzenia psychiczne np. nerwice lękowe czy wegetatywne. W przypadku chorób psychicznych często przyczyna jest bardzo długo szukana w innych układach. Ważne jest znalezienie odpowiedniej przyczyny, przede wszystkim przy długotrwałym drętwieniu ze względu na ciągłe podrażnienie układu nerwowego w wyniku obecnych stale objawów. Należy pamiętać, że nerw to struktura regenerująca się niezwykle wolno w związku z czym należy uzbroić się w cierpliwość w oczekiwaniu na efekty wszelkich form terapii. Fizjoterapeutka, absolwentka Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Posiada 7-letni staż w zawodzie fizjoterapeutki oparty na pracy z pacjentami ortopedycznymi, urazowymi oraz sportowcami. Ukończyła liczne szkolenia z zakresu terapii manualnej oraz specjalistycznych form ćwiczeń ruchowych. Zobacz artykuły tego autora Ból rąk najczęściej jest objawem chorób zwyrodnieniowych i zapalnych, ale także przeciążeń i urazów. Częstym problemem jest drętwienie, mrowienie, przeczulica i ból zarówno stawów, jak i mięśni. Jeśli dolegliwości są dokuczliwe i niepokojące bądź trwają długo, nie wolno ich lekceważyć, ponieważ mogą sygnalizować groźną chorobę. Co warto wiedzieć? spis treści 1. Przyczyny bólu rąk 2. Ból lewej ręki 3. Diagnostyka bólu rąk 4. Leczenie bólu rąk rozwiń 1. Przyczyny bólu rąk Ból rąk to powszechną dolegliwość, która może wynikać z różnych przyczyn. Zdarza się, że są wynikiem urazów (np. złamania kości czy zwichnięcia stawów) lub przeciążenia (urazy przeciążeniowe ręki mogą byś konsekwencją długiego szydełkowania, grania w tenisa czy pisania na komputerze), ale także braku proporcji pomiędzy pracą a odpoczynkiem czy nieprawidłową pracą mięśni, tkanek i stawu. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?" Ból rąk o różnym charakterze mogą wywołać różne schorzenia, zarówno ortopedyczne, jak i kardiologiczne czy neurologiczne. To najczęściej: reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów, zapalenie torebki stawowej, zespół cieśni nadgarstka, zespół rowka nerwu łokciowego, zapalne choroby stawów, zapalenie pochewki ścięgna zginacza palca, zmiany zwyrodnieniowe kręgów szyjnych, zespół de Quervaina, objaw Raynauda, ganglion (torbiel galaretowata), przykurcz Dupuytrena, choroba niedokrwienna serca (dusznica bolesna), zawał serca. 2. Ból lewej ręki Szczególnie dużo emocji budzi ból lewej ręki, zwłaszcza jeśli jest promieniujący, rwący i silny, ponieważ może wskazywać na zawał serca. Niepokojące jest, towarzyszy mu: uczucie bólu lub ucisku w klatce piersiowej, ból promieniujący nie tylko do ramienia, ale i w okolicę pleców, szyi czy żuchwy, nudności i wymioty, zawroty głowy, duszność, zimne poty, uczucie dużego zmęczenia. 3. Diagnostyka bólu rąk Bólu rąk nie można lekceważyć, ponieważ może sygnalizować wiele chorób. Jeśli dolegliwości są silne bądź niepokojące lub gdy nie ustępują po kilku dniach, należy skonsultować się z lekarzem. Przy rozpoznawaniu przyczyny kluczowe jest ustalenie: miejsca i źródła bólu (ból nadgarstka, ból łokcia, ból barku, bóle mięśni rąk, ból prawej ręki, ból lewej ręki, ból rąk i nóg, ból palców u rąk, bóle stawów rąk, ból ręki od łokcia do nadgarstka, ból całych rąk), charakteru bólu (ostry, tępy, punktowy, rozlany, silny, ćmiący, rwący ból rąk), okoliczności bólu (kiedy się pojawił, w jakich okolicznościach), kiedy dokucza (ból barku przy podnoszeniu ręki, ból palców u rąk przy zginaniu, ból ręki po pobraniu krwi, ból ramienia przy podnoszeniu ręki, czasem pojawia się ból kręgosłupa szyjnego i drętwienie ręki, ból rąk z przepracowania), objawów towarzyszących (obrzęk, zaczerwienienie, objawyw ogólnoustrojowe, takie jak gorączka czy zmęczenie). Z uwagi na to, że ból ręki może mieć różne przyczyny, po wywiadzie lekarskim i badaniu specjalista może skierować pacjenta na badania dodatkowe, takie jak RTG ręki, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny czy badanie przewodnictwa nerwowego oraz badania laboratoryjne (jeśli lekarz podejrzewa RZS lub inną chorobę stawów). W przypadku stanów nagłych, takich jak złamanie, nagłe obrzęknięcie stawu, niemożność wykonywania ruchów, którym towarzyszy ostry ból, należy udać się do szpitalnego oddziału ratunkowego. 4. Leczenie bólu rąk Sposób leczenia bólu rąk zależy od przyczyny, która go wywołuje, lokalizacji i natężenia dolegliwości, wieku pacjenta oraz jego chorób współistniejących. Jeśli bóle rąk związane są z chorobami, należy skupić się właśnie na nich. Sposób leczenia w każdym przypadku może być inny, w zależności od jednostki chorobowej. Inaczej leczy się ból, który pochodzi od serca czy jest związany jest z chorobami neurologicznymi. W inny sposób przebiega leczenie bólu związanego ze schorzeniami ortopedycznymi. Czasem pomagają domowe sposoby na ból ręki, takie jak masowanie, zimne lub gorące okłady, kąpiele z dodatkiem ziół. Urazy oraz przeciążenia wymuszają nie tylko oszczędny tryb życia, ale i potrzebują czasu na regenerację. Często niezbędna jest rehabilitacja i fizjoterapia. Ich celem jest zniesienie bólu, ale i przywrócenie sprawności, która umożliwia codzienne funkcjonowanie. Najczęściej stosuje się takie zabiegi jak: jonoforeza, polegająca na podaniu leku przy użyciu prądu stałego, pole magnetyczne, które zmniejsza ból i zapobiega stanom zapalnym, krioterapia, opierająca się na działaniu ciekłego azotu, co zmniejsza dolegliwości bólowe, laseroterapia, wspomagająca naturalne procesy regeneracyjne, kąpiel wirowa, która rozluźnia napięte mięśnie, terapia manualna. Zdarza się, że ból ręki wymagają zażycia środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, zarówno w postaci żelu czy maści, jak i tabletek. W niektórych przypadkach podaje się leki sterydowe w postaci iniekcji w miejscu bólu. Czasem konieczne bywa leczenie operacyjne. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Palec trzaskający to jedna z częstszych przyczyn dolegliwości bólowych ręki oraz upośledzenia jej funkcji. Palec trzaskający utrudnia prawidłowe chwytanie, a co za tym idzie – wykonywanie codziennych, nawet najprostszych czynności (np. zawiązanie sznurówki) chorą ręką jest znacznie utrudnione. Jakie są przyczyny i objawy palca trzaskającego? Jak przebiegają leczenie i rehabilitacja? Czy i kiedy konieczna jest operacja? Spis treściPalec trzaskający – przyczyny i czynniki ryzykaPalec trzaskający – objawyPalec trzaskający – diagnozaPalec trzaskający – leczenie, operacja i rehabilitacja Palec trzaskający (ang. Trigger finger) to inaczej także palec strzelający, przeskakujący lub zatrzaskujący czy zakleszczające zapalenie pochewki ścięgna. Istotą choroby jest zapalenie więzadła obrączkowego ścięgna mięśni zginaczy palca ręki, na wysokości stawu śródręczno-palcowego (konkretnie więzadła A1). Stan zapalny najczęściej rozwija się w obrębie palca serdecznego (który znajduje się pomiędzy palcem środkowym a palcem małym), często także kciuka, a dalej palca środkowego, wskazującego, a najrzadziej małego. Choroba zazwyczaj dotyczy jednego palca, choć zajęcie kilku palców jednej lub obu rąk nie należy do rzadkości. Poradnik Zdrowie: kiedy iść do ortopedy? Palec trzaskający – przyczyny i czynniki ryzyka Przyczyny choroby nie są do końca znane. Przypuszcza się, że do jej rozwoju mogą prowadzić urazy mechaniczne (np. ściskanie twardych przedmiotów) i powtarzające się przeciążenia tej okolicy, na które narażone są osoby robiące na drutach, grające na instrumentach, ręcznie tkające (np. dywany), zszywające dokumenty itp. Prawdopodobieństwo wystąpienia palca trzaskającego jest wyższe także u osób z chorobami, takimi jak: reumatoidalne zapalenie stawów (w tym przypadku zmiany zwykle dotyczą palca środkowego), cukrzyca, dna moczanowa, amyloidoza, mukopolisacharydoza. Palec trzaskający znaczenie częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn, zwłaszcza u tych w wieku 40-60 lat. Palec trzaskający bywa problem ciężarnych, co jest wynikiem zwiększonego oddziaływania hormonów. Palec trzaskający – objawy problemy (początkowo niebolesne) ze zgięciem i wyprostowaniem palca. Podczas prostowania palca dochodzi do przeskakiwania ścięgna pod pogrubiałym więzadłem A1, czemu towarzyszy charakterystyczny trzask ból palca nad stawem śródręczno-paliczkowym - dołącza później i najpierw pojawia się jedynie podczas wyprostu palca. Potem dolegliwości bólowe palca mogą być stałezaczerwienienie skóry na zajętym przez zapalenie palcu, a czasami także opuchlizna niewielki, często bolesny przy dotyku, guzek (to zgrubiała miejscowo pochewka ścięgna) okolicy stawu śródręczno-paliczkowego po stronie dłoniowej W miarę progresji choroby dochodzi do istotnego blokowania palca w zgięciu, w wyniku czego chory musi sobie pomagać, prostując palec przy użyciu drugiej ręki. Jeśli nie zostanie wdrożone odpowiednie leczenie, może dojść do utrwalonych przykurczów stawowych w stawach międzypaliczkowych bliższych, co powoduje upośledzenia funkcji ręki. Palec trzaskający – diagnoza Powyższe objawy zwykle nie pozostawiają wątpliwości, z jaką chorobą mamy do czynienia. Diagnozę potwierdza badanie USG zmienionej okolicy. Podczas diagnostyki lekarz powinien wykluczyć choroby, takie jak, zwichniecie stawu międzypaliczkowego bliższego lub śródręcznopalcowego, przykurcz Dupuytrena czy chorobę de Quervaina. Palec trzaskający – leczenie, operacja i rehabilitacja Jeśli stan zapalny dotyczy tylko jednego palca i trwa krótko, lekarz może zaproponować leczenie małoinwazyjne. Poprawę może przynieść fizykoterapia, leki przeciwzapalne podawane doustnie lub zastrzyki sterydowe do pochewki ścięgna zginacza. Te ostatnie powinny być wykonywane pod kontrolą badania USG, żeby lek został podany precyzyjnie. Podanie sterydu w ścięgno (a nie na jego powierzchnię) może doprowadzić nawet do jego zerwania! Jeśli leczenie zachowawcze okaże się nieskuteczne, należy rozważyć leczenie operacyjne. Szczególnie w sytuacjach, gdy: jest kilka palców przeskakujących stan zapalny trwa dość długo (dłużej niż kilka miesięcy) pacjent cierpi na cukrzycę, dnę moczanową i inne ww. choroby Operacja palca trzaskającego polega na przecięciu pogrubiałego więzadła A1, dzięki czemu ścięgno w pochewce może się swobodnie przesuwać. U pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów niekiedy należy poszerzyć zakres zabiegu o wycięcie zapalonych tkanek wokół zmienionego troczka. Istnieją dwie metody operacji – tradycyjna, czyli otwarta, oraz zamknięta, polegająca na przezskórnym przecięciu więzadła obrączkowego za pomocą grubej igły iniekcyjnej z wykorzystaniem podglądu USG. Jeśli operacja otwarta jest wykonana poprawnie, ryzyko nawrotów jest niewielkie. W przypadku operacji zamkniętej okres powrotu do zdrowia po zabiegu jest krótszy niż po operacji otwartej, jednak ryzyko nawrotu choroby jest większe. Operacja jest standardowym i skutecznym sposobem leczenia, dodatkowo nie jest skomplikowana, ryzyko wystąpienia powikłań (krwiak, zakażenie okolicy operowanej) jest bardzo małe. Umożliwia znaczną poprawę funkcji ręki oraz szybki powrót do aktywności. Operacja trwa mniej niż 30 minut i odbywa się w trybie ambulatoryjnym. Pacjent może wyjść ze szpitala tego samego dnia. Po operacji należy niezwłocznie rozpocząć ćwiczenia prostowania i zginania palca, które mają zapobiec nawrotowi choroby. Autor: Lek. Karolina Stępień, rezydent w trakcie specjalizacji z ortopedii i traumatologii narządu ruchu w Carolina Medical Center Palec zatrzaskujący to choroba stosunkowo często konsultowana w gabinetach ortopedycznych czy chirurgii ręki. W sytuacji, gdy mamy do czynienia jedynie z miejscową bolesnością i przeskakiwaniem, rozważamy z pacjentem różne metody leczenia. W zależności od oczekiwań pacjenta mogą to być próby leczenia zachowawczego (fizykoterapia, leki przeciwzapalne) albo od razu metody inwazyjne np. przezskórne przecięcie zmienionego troczka. W przypadku, gdy pojawiają się wyraźne trudności z wyprostowaniem palca, dochodzi do jego blokowania w zgięciu, do którego przezwyciężenia potrzebna jest pomoc drugiej ręki, metody nieoperacyjne nie powinny być stosowane. Wymaga to już leczenia operacyjnego, gdyż istotnie rośnie ryzyko powstania trwałego przykurczu palca. Pacjenci decydujący się na leczenie operacyjne zwykle są bardzo zadowoleniu z jego efektów. Ból pooperacyjny jest niewielki, a efekt – płynny ruch ścięgna – widoczny bezpośrednio po zakończeniu zabiegu. Okres rekonwalescencji jest krótki – około 2 tygodnie do momentu zdjęcia szwów. Występowaniu choroby szczególnie sprzyjają zmiany metaboliczne, takie jak cukrzyca czy dna moczanowa, stąd szczególnie istotne jest ich staranne kontrolowanie. Jeśli problem pojawia się w ciąży, ma związek ze zmianami hormonalnymi i w tym wypadku istniej duża szansa na ustąpienie objawów po porodzie i połogu. Monika Majewska | Konsultacja: lek. Karolina Stępień, rezydent w trakcie specjalizacji z ortopedii i traumatologii narządu ruchu w Carolina Medical Center Zespół kanału Guyona dotyczy ucisku nerwu łokciowego, który wychodzi ze splotu ramiennego na wysokości od ósmego kręgu szyjnego do pierwszego kręgu zespołu kanału GuyonaPrzyczyny zespołu kanału Guyona należy podzielić na dwie grupy:pierwotne, czyli powstałe samoistnie bez uczestnictwa czynnika sprawczego,wtórne, czyli będące wynikiem urazu, procesów rozrostowych, obecnością guzów (np. ganglionów, tłuszczaków).Do przyczyn wtórnych zespołu kanału Guyona zalicza się również:anomalie w budowie anatomicznej,zmiany naczyniowe, kanału Guyona często występuje u osób podpierających się laską oraz u sportowców wykonujących specyficzny ruch (np. podczas jazdy na rowerze czy podnoszenia ciężarów) – powstałe przeciążenie prowokuje powstanie zespołu kanału GuyonaNerw łokciowy składa się z włókien czuciowych i ruchowych. Objawami ucisku włókien czuciowych są ból i parestezje (drętwienie, mrowienie) kłębika, palca małego i częściowo palca podrażnieniu włókien ruchowych dochodzi do osłabienia siły mięśniowej unerwianych przez niego dolegliwości zależy od stopnia i czasu trwania ucisku nerwu. Gdy ucisk jest niewielki, to objawy pojawiają się epizodycznie w określonych sytuacjach, kiedy nerw zostanie długotrwałym ucisku może dochodzić do:zaniku mięśni w wyniku braku stymulacji nerwowej,stałych zaburzeń zespołu kanału GuyonaW zespole kanału Guyona objawy kliniczne zgłaszane przez chorego to:ból,osłabienie czucia,drętwienie,mrowienie po stronie dłoniowej palca małego i serdecznego, gdy podrażnione są włókna czuciowe,przy podrażnieniu włókien ruchowych osłabieniu ulega siła chwytu oraz odwodzenie i przywodzenie palców na skutek upośledzenia impulsacji nerwowej mięśni międzykostnych i kłębiku palca więc badanie kliniczne obejmuje ocenę siły mięśniowej, zakresu ruchomości oraz badanie poziomie diagnostyki obrazowej wykonuje się badanie rentgenowskie celem wykluczenia zmian kostnych pourazowych oraz badaniu ultrasonograficznym ocenia się strukturę nerwu łokciowego, ściany kanału Guyona, struktury kostne w jego okolicy oraz drożność i średnicę tętnicy łokciowej, która przebiega w tym miejscu wraz z nerwem wykonuje się badania przewodnictwa zespołu kanału GuyonaPrzy leczeniu zachowawczym zespołu kanału Guyona w zakresie fizjoterapii stosuje się:zabiegi fizykoterapeutyczne (laser, elektroterapia itd.),terapię tkanek miękkich,neuromobilizacje mające na celu poprawę odżywienia i ślizgu nerwu łokciowego,dodatkowo stosuje się szynę usztywniającą nadgarstek w pozycji leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów, wtedy rozważa się leczenie operacyjne, którego celem jest odbarczenie gałęzi dłoniowej nerwu i powikłania zespołu kanału GuyonaPo leczeniu operacyjnym zwykle następuje całkowite ustąpienie dolegliwości bólowych, jak i zaburzeń wcześniej wykonany został zabieg operacyjny, tym szybszy powrót prawidłowej funkcji długo trwającym uszkodzeniu może dojść do zaniku przypadku długotrwałego zwlekania z diagnostyką i leczeniem zespołu kanału Guyona może dojść do zaniku mięśni skutkującego upośledzeniem funkcji ręki oraz permanentnego zaburzenia czucia w obrębie małego palca i postępowanie w zespole kanału GuyonaW zespole kanału Guyona zaleca się:regularne rozciąganie mięśni nadgarstka, utrzymujące ich prawidłową elastyczność,unikanie długotrwałych przeciążeń powodujących ucisk w obszarze kanału ortopedyczna. Tom I" Brotzman, Wilk; wyd. Elsevier Urban & Partner, 2007 Drętwienie rąk jest często odczuwane w nocy. Istnieje wiele przyczyn mrowienia dłoni. Na przykład drętwienie lewej ręki może pochodzić od serca i być oznaką zawału. Częściej jednak jest objawem zespołu cieśni nadgarstka lub dyskopatii kręgosłupa szyjnego. W artykule opisuję typowe przyczyny cierpnięcia rąk, ich typowe objawy oraz leczenie. Istnieje wiele przyczyn mrowienia dłoni, poniżej wymieniam te, które mogą powodować drętwienie zarówno w prawej jak i lewej ręki. Zespół cieśni nadgarstka Drętwienie rąk w nocy często jest objawem zespołu cieśni nadgarstka. Ból i zaburzenia czucia mogą dotyczyć prawej lub lewej ręki. Dolegliwości zaczynają się od drętwienia palców u rąk, szczególnie palca wskazującego, kciuka, palca środkowego oraz połowy palca serdecznego. Cierpnięcie może być najbardziej odczuwane w obrębie opuszków palców. Mrowienie dłoni często pojawia się się podczas snu. Po wybudzeniu pocieranie lub strząsanie rąk może pomóc zmniejszyć dolegliwości. Z biegiem czasu objawy mogą pojawiać się również w dzień, na przykład podczas pracy na komputerze lub po ciężkiej pracy fizycznej. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do zaniku mięśni w okolicy podstawy kciuka oraz osłabienia dłoni. Przyczyną zespołu cieśni nadgarstka jest ucisk nerwu pośrodkowego, który przechodzi przez kanał nadgarstka. W pewnych okolicznościach ten kanał staje się zbyt ciasny i nerw zostaje uciśnięty powodując drętwienie dłoni. Dzieje się tak na przykład w ciąży, niedoczynności tarczycy lub złamaniach nadgarstka. Wieloletnia praca obciążająca nadgarstki również może przyczyniać się powstania tego schorzenia. Aby zdiagnozować cieśń nadgarstka należy wykonać badanie EMG. W leczeniu nieoperacyjnym stosuje się leki zmniejszające obrzęk oraz zapalenie. Często pomagają również specjalne szyny zakładane na noc lub na czas pracy. Pod kontrolą USG można bardzo precyzyjnie podać leki w okolicę uciśniętego nerwu z pomocą specjalnych zastrzyków. Podana glukoza dostarcza energii do komórek nerwowych, natomiast środek przeciwzapalny powoduje zmniejszenie obrzęku, za czym idzie znaczne zmniejszenie lub całkowite ustąpienie objawów. Takie leczenie daje dobre rezultaty w łagodnym i umiarkowanym zespole cieśni nadgarstka. W cięższych przypadkach wykonuje się operację polegającą na zwiększeniu miejsca dla nerwu pośrodkowego. Rwa barkowa Rwa barkowa może powodować ból i sztywność karku jak również ból pod lewą łopatką i drętwienie lewej ręki lub analogiczne objawy po stronie prawej. Dolegliwości często są odczuwane jako bolesne pasmo biegnące od karku, aż do opuszków palców, najczęściej kciuka, palca wskazującego lub środkowego. Mrowienie w palcach może nasilać się przy skręcie głowy w stronę bólu i odchyleniu do tyłu. W przypadku silnych dolegliwości nie należy jednak zbytnio ruszać szyją, ale udać się do lekarza w celu uzyskania diagnozy i skutecznego leczenia. Do bólu oraz drętwienia może dołączać się osłabienie mięśni kończyny górnej. Rwa barkowa jest najczęściej spowodowana przez przepuklinę kręgosłupa szyjnego uciskającą nerw rdzeniowy. W diagnostyce bardzo pomaga rezonans magnetyczny kręgosłupa szyjnego. Leczenie lekkich postaci polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych oraz fizjoterapii. Cięższe przypadki leczy się za pomocą precyzyjnych zastrzyków nadtwardówkowych wykonywanych pod kontrolą fluoroskopii. Te zastrzyki dostarczają substancje zmniejszające obrzęk i zapalenie bezpośrednio w miejsce ucisku nerwu przez przepuklinę, z czego wynika ich wysoka skuteczność. W najcięższych przypadkach wykonywana jest operacja kręgosłupa. Uszkodzenie nerwu łokciowego Drętwienie małego palca u ręki oraz połowy palca serdecznego może być objawem uszkodzenia nerwu łokciowego. Mrowienie i zaburzenia czucia często nasilają się w nocy lub podczas pracy na komputerze. Istnieje kilka miejsc, w których nerw łokciowy może zostać uciśnięty. Badaniem, które jest w stanie to miejsce zlokalizować jest EMG. Leczenie jest zależne od konkretnej przyczyny drętwienia ręki. W części przypadków poprawę przynosi po prostu uważanie, aby nie opierać się o przyśrodkową część łokcia lub unikanie spania ze zgiętym łokciem. W cięższych przypadkach może być konieczna operacja. Napad paniki Napady paniki, dawniej zwane histerią zdarzają się częściej u kobiet niż u mężczyzn, a ich typowymi objawami są: silny lęk drętwienie twarzy i rąk drętwienie rąk i nóg zawroty głowy duszność oraz szybki oddech skurcze rąk i nóg ból w klatce piersiowej szybkie bicie serca Przyczyną mrowienia rąk i nóg oraz ich skurczów jest często zbyt intensywne oddychanie podczas napadu lęku. Prowadzi to do zasadowicy, która z kolei zwiększa pobudliwość nerwów obwodowych. Leczenie silnego napadu polega na podaniu leku przeciwlękowego. W ich zapobieganiu stosuje się między innymi psychoterapię oraz odpowiednie leki. Tężyczka Tężyczka objawia się napadowym drętwieniem rąk i nóg oraz twarzy. Obok mrowienia w stopach i dłoniach pojawiają się również skurcze i sztywność mięśni. Tężyczka jest często wywołana zaburzeniami elektrolitowymi, na przykład zbyt niskim poziomem wapnia lub magnezu. Leczenie polega między innymi na przywróceniu prawidłowego poziomu elektrolitów. Polineuropatia Polineuropatia objawia się symetrycznym drętwieniem rąk i nóg o typie rękawiczek i skarpetek. Choroba zaczyna się w opuszkach palców stóp. Obok zaburzeń czucia często pojawia się nieprzyjemny neuropatyczny ból, który ma charakter palenia lub prądu elektrycznego. W pewnych postaciach neuropatii dochodzi do zaników mięśni. Przyczyną polineuropatii są czynniki uszkadzające nerwy, których może być wiele. Do najczęstszych należą: Cukrzyca Chemioterapia Niedobory witaminowe, na przykład u alkoholików Choroby autoimmunologiczne Genetyczne choroby tkanki nerwowej Borelioza Leczenie polega na stosowaniu leków zmniejszających wrażliwość uszkodzonych nerwów oraz w miarę możliwości na usunięciu przyczyny, na przykład poprzez dobrą kontrolę poziomu glukozy w cukrzycy. Udar mózgu Udar mózgu może dawać różne objawy. Często jest to nagłe zdrętwienie oraz osłabienie połowy ciała lub zaburzenia mowy. Czasem schorzenie objawia się jedynie drętwieniem lewej lub prawej ręki. Przyczyną udaru jest uszkodzenie mózgu spowodowane przez schorzenia naczyń. Z reguły jest to zablokowanie dopływu krwi do mózgu, czyli udar niedokrwienny, rzadziej pojawia się krwawienie, zwane potocznie wylewem. Leczenie udaru jest szpitalne. Ważne jest jak najszybsze dostanie od oddziału ratunkowego, co zwiększa szanse na przeprowadzenie szybkiej diagnostyki i uzyskanie odpowiedniego leczenia. Objaw Raynauda Objaw Raynauda to drętwienie rąk pod wpływem zimna lub stresu. Napadowemu drętwieniu palców u rąk towarzyszy ich zblednięcie, które przechodzi w bolesne zasinienie. Następnym etapem jest zaczerwienienie, obrzęk oraz pieczenie palców. Dokładna przyczyna jest słabo poznana, a jej diagnostyką często zajmują się reumatolodzy. Istnieje wiele metod leczenia, z których najprostszym jest unikanie oziębienia rąk. Drętwienie lewej ręki Wszystkie wymienione powyżej przyczyny mogą powodować drętwienie palców prawej lub lewej ręki. Należy pamiętać, że drętwienie lewej ręki może być również oznaką chorób serca takich jak szczególnie dławica piersiowa lub zawał. Ból serca odczuwany jest najczęściej za mostkiem i może promieniować lewej kończyny górnej, szczególnie do serdecznego i małego palca, gdzie może być odczuwany jako mrowienie lub drętwienie. Bólowi może towarzyszyć zimny pot, bladość skóry oraz niepokój. Przy podejrzeniu zawału należy zadzwonić na numer alarmowy w celu uzyskania szybkiej pomocy. Drętwienie rąk w nocy Drętwienie rąk podczas snu ma wiele przyczyn. W nocy dociera mniej bodźców, dlatego bardziej odczuwa się wiele dolegliwości, w tym mrowienie dłoni. W czasie snu nie kontrolujemy sposobu, w jaki ułożone są nasze kończyny, co może powodować ucisk nerwu. Szczególnie zbyt duże i przedłużone zgięcie lub wyprost w nadgarstku jest przyczyną drażnienia nerwu pośrodkowego i powstaniem nieprzyjemnych objawów zespołu cieśni nadgarstka. Często dużą ulgę przynoszą specjalne ortezy, czyli szyny zakładane na noc, które zapewniają prawidłową pozycję kończyn podczas snu. Niekiedy nieprawidłowa pozycja ciała podczas snu powoduje zmniejszenie ukrwienia kończyny, jej zdrętwienie, a nawet osłabienie, które szybko mija po przywróceniu właściwej pozycji. Szczególnie niebezpieczne jest spanie podczas zamroczenia alkoholem. Bywa wtedy tak, że dochodzi do znacznego uszkodzenia nerwu, co objawia się osłabieniem czucia oraz siły, co może utrzymywać się przez tygodnie lub miesiące. Najczęściej dotyczy to uszkodzenia nerwu promieniowego, który w czasie upojenia alkoholowego może zostać uciśnięty w czasie spania z ręką przewieszoną przez oparcie krzesła. Objawia się to zdrętwieniem grzbietu ręki oraz trudnością w wyprostowaniu palców. Drętwienie rąk w ciąży Drętwienie rąk w ciąży jest bardzo częste i wynika ze zmian hormonalnych oraz z zatrzymania wody w organizmie. Z reguły za mrowienie dłoni odpowiedzialny jest zespół cieśni nadgarstka, który można wtedy leczyć za pomocą specjalnych ortez utrzymujących rękę w optymalnej pozycji oraz fizjoterapii. Objawy należy skonsultować z lekarzem, gdyż zaburzenia czucia w ciąży mogą również świadczyć o innych groźnych schorzeniach takich jak: Stan przedrzucawkowy, który objawia się wysokim ciśnieniem, bólami głowy oraz białkomoczem. Cukrzyca ciążowa Drętwienie ręki. Co może być przyczyną? Drętwienie ręki lub jej poszczególnych palców zna chyba każdy z nas. Sporadycznie pojawiający się efekt zgrabiałej dłoni, budzący w nocy po uciśnięciu ręki ciałem lub odczucie przeszywającego prądu i chwilowego braku siły w kończynie górnej po uderzeniu w łokieć nie jest niczym nadzwyczajnym. To naturalne objawy w przypadku chwilowego ucisku jednej ze struktur nerwowych odpowiadających między innymi za ruchomość ręki. Co jednak w przypadku, gdy drętwienie części lub całej ręki pojawia się często i bez uchwytnej przyczyny? Skąd mogą się brać długotrwałe, nocne bóle dłoni i efekt trwałego osłabienia kończyny górnej również w ciągu dnia? W takich wypadkach trzeba działać i to jak najszybciej, ponieważ mogą to być pierwsze objawy na prawdę poważnej choroby. Możliwości jest kilka, najważniejsze znajdziecie poniżej. Anatomia splotu ramiennego, tworzonego przez korzenie nerwowe na poziomach od C5 do Th1. Unerwienie okolicy ręki. Kończyna górna w całości unerwiona jest przez tak zwany splot ramienny. W skrócie można napisać, że jest to struktura utworzona z kilku korzeni nerwowych mających swój początek w kręgosłupie szyjnym i górnej części kręgosłupa piersiowego (dokładnie korzeni C5-Th1, a częściowo nawet C4 i Th2). Grupa tych korzeni „miesza się” ze sobą, tworząc poszczególne nerwy, z których najważniejsze dla ręki to: nerw pośrodkowy, nerw promieniowy oraz nerw łokciowy. To właśnie znajomość unerwienia obszarów z tych trzech struktur oraz tzw. dermatomów ciała człowieka w dużym stopniu ułatwia fizjoterapeutom prawidłową diagnostykę i daje informację która (lub które) z nich wywołują u pacjenta drętwienie rąk. Mapa unerwienia czuciowego poszczególnych nerwów zaopatrujących rękę. Drętwienie danej powierzchni skóry daje terapeucie informację, która struktura może powodować parestezje zgłaszane przez pacjenta. Jednak żebyśmy my, fizjoterapeuci i lekarze nie mieli za łatwo to na przebiegu każdego z trzech nerwów jest co najmniej kilka punktów, w których może dojść do jego ucisku powodującego parestezje. Oprócz samych nerwów objawy takie mogą być również wywoływane przez inne struktury organizmu (opona twarda, otaczająca korzenie nerwowe w okolicy ich początku w kanale kręgowym, czy punkty maksymalnej bolesności w mięśniach: tzw. punkty spustowe). Jednak zacznijmy od początku. Ocena miejsca i rodzaju drętwienia. Pierwszą rzeczą, za jaką zabiera się dobry fizjoterapeuta w ocenie problemu pacjenta jest diagnostyka, zawierająca wywiad i szczegółowe badanie. Już po kilkunastu istotnych pytaniach terapeuta może wnioskować z jakim problemem ma do czynienia, co w dalszej części potwierdza lub wyklucza testami diagnostycznymi poszczególnych struktur. Całość na prawdę nie jest łatwą sprawą, a nauczenie się prawidłowej diagnostyki zazwyczaj zajmuje specjalistom co najmniej kilka lat (dużą rolę odgrywa tu również doświadczenie zdobyte na wcześniejszych pacjentach). Na potrzeby bloga spróbuję streścić cały proces do minimum, co może Wam ułatwić wstępne zróżnicowanie własnych dolegliwości. Przyjmijmy, że głównym problemem, z którym się borykacie jest drętwienie prawej ręki. Odpowiedzcie na pytania, dotyczące swoich dolegliwości: 1. Czy drętwienie zmienia się w ciągu doby, czy jest stałe i występuje cały czasz takim samym nasileniem? Niezmienny ból lub drętwienie może świadczyć o trwałym uszkodzeniu lub ucisku na struktury nerwowe spowodowane np. zmianami nowotworowymi, naroślami kostnymi. 2. Czy drętwienie nasila się w pozycji spionizowanej (stanie/siedzenie), a zmniejsza podczas leżenia? Taki objaw może świadczyć o problemie w okolicy kręgosłupa szyjnego. 3. Czy drętwienie nasila się lub znika podczas ruchów głową w różnym kierunku (skłon boczny, rotacja, skłon przód/tył)? W przypadku zmian w dolegliwościach podczas ruchów głową można wstępnie wnioskować, że problem drętwienia ręki ma swój początek w kręgosłupie szyjnym. Jeśli żaden z ruchów nie nasila, ani nie zmniejsza parestezji prawdopodobnie problem umiejscowił się gdzie indziej. 4. Czy drętwienie ma swój specyficzny przebieg, czy jest „rozlane” po całej ręce? Poniżej znajduje się mapa unerwienia kończyny górnej z uwzględnieniem wspomnianych wcześniej dermatomów: obszarów zaopatrywanych czuciowo z poszczególnych poziomów kręgosłupa. Jeśli przebieg drętwienia pokrywa się z którymś z kolorowych pól również może to wynikać z ucisku na struktury nerwowe w okolicy kręgosłupa szyjnego. W przypadku drętwienia „rozlanego” może być ono powodowane np. uciskiem na oponę twardą kręgosłupa. Jeśli objawy wyglądają inaczej to mogą one mieć początek w innym miejscu, np.: na przebiegu nerwu obwodowego. Przebieg dermatomów kończyny górnej. Objawy drętwienia pokrywające się z daną powierzchnią unerwienia mogą świadczyć o problemie w obrębie kręgosłupa szyjnego. 5. Czy drętwienie powiązane jest z bólem i dotyczy tylko ręki, czy również przedramienia lub ramienia? Objawy zlokalizowane tylko w obrębie ręki świadczyć mogą o zespole cieśni nadgarstka (postaram się go opisać w oddzielnym poście), jeśli problem dotyczy również ramienia/przedramienia prawdopodobnie ma swój początek gdzie indziej. 6. Czy drętwienie pojawiło się nagle (np. podczas gwałtownego ruchu głową lub po wypadku samochodowym), czy stopniowo się nasilało? Nagłe pojawienie się objawów często zapoczątkowane jest ostrym uszkodzeniem krążka międzykręgowego lub uderzenia w nerw na jego przebiegu. Jeśli sprawa pojawiła się przewlekle szukamy jej przyczyny w dalszej diagnostyce. 7. Czy drętwienie w ręce nasila się bardziej w nocy i jest niezależne od pozycji głowy? Drętwienia nocne bez większych objawów w ciągu dnia często związane są z wspomnianym wcześniej zespołem cieśni nadgarstka. 8. Czy zauważalne jest osłabienie siły mięśniowej ręki? Jeśli tak, prawdopodobnie jest ono spowodowane uciskiem na struktury nerwowe i w dalszej diagnostyce poszukujemy ich przyczyny. Postawienie diagnozy i leczenie. Diagnostyka i różnicowanie problemów neurologicznych to bardzo skomplikowany proces i nie da się go opisać w całości nawet w jednej książce, a co dopiero w krótkim wpisie na blogu. Oprócz standardowych testów fizjoterapeutycznych: określenia rodzaju parestezji, zaburzeń czucia, osłabienia siły mięśniowej czy odruchów neurologicznych istnieją jeszcze dziesiątki testów dodatkowych, stosowanych przez lekarzy i fizjoterapeutów. W diagnostyce drętwienia rąk pomocne są również badania elektromiografii (pozwalają one na dokładne określenie miejsca ucisku na nerw) oraz rezonansu magnetycznego kręgosłupa szyjnego (może potwierdzić lub wykluczyć problem w tym rejonie). Istnieją setki chorób oraz zmian strukturalnych i funkcjonalnych, mogących wywoływać parestezje w obrębie rąk. Najczęściej spotykane to opisane powyżej problemy mające początek w kręgosłupie szyjnym oraz zespół cieśni nadgarstka (czasami również tzw. objaw skrzyżowania, czyli problem obu tych struktur na raz). rzadziej widywane są również zespół górnego otworu klatki piersiowej (TOS), zespół kanału łokciowego, zespół kanału Guyona, zaburzenia krążenia obwodowego, czy problemy o podłożu nowotworowym. Jedno jest pewne. PACJENCIE NIE LECZ SIĘ SAM! Ten wpis ma na celu obudzenie w Tobie czujności oraz motywacji do działania. Jeśli pojawiają się u Ciebie objawy drętwienia rąk koniecznie zacznij je diagnozować i leczyć u dobrych specjalistów. Im szybciej, tym lepiej. Oszczędzisz sobie cierpienia, a dzięki wczesnej interwencji również pieniędzy i czasu. 6 votes Article Rating Drętwienie nóg – co może oznaczać mrowienie w nogach i stopach? Przyczyny drętwienia kończyn dolnych związane z chorobami Drętwienie nóg często pojawia się w obrębie stóp. spukkato/123RF Drętwienie nóg to objaw zaburzeń przewodnictwa nerwowego w ich obrębie, który wiąże się też z ograniczeniem odczuwania bodźców z kończyn dolnych. Dolegliwości opisywane jako cierpnięcie, kłucie czy mrowienie w nogach mogą wynikać z choroby, więc jeśli się powtarzają, należy skonsultować się z lekarzem. Wyjaśniamy, jakie są możliwe przyczyny tego problemu i jak przebiega ewentualne leczenie. Drętwienie nóg, opisywane także jako cierpnięcie, objawia się odczuwaniem charakterystycznego mrowienia lub kłucia w kończynach dolnych, czemu może też towarzyszyć utrata czucia. Czasami równolegle pojawia się obrzęk, pieczenie, a w niektórych przypadkach również ból. Problem może mieć charakter czasowy lub ciągły i postępujący. Nieprzyjemne uczucie jest wywołane przez parestezje, czyli niewłaściwe odczuwania bodźców związane z zaburzeniami przewodnictwa nerwowego. Najczęstszą przyczyną jest niedostateczny dopływ krwi do kończyny, który może mieć różne podłoże. Przyczyny drętwienia i mrowienia w nogach Problem drętwienia, mrowienia i cierpnięcia nóg często pojawia się u osób, które ze względu na wykonywaną pracę lub przyzwyczajenie do pasywnego wypoczynku prowadzą siedzący tryb życia. Długie siedzenie w jednej pozycji, zwłaszcza nieprawidłowej, doprowadza do wystąpienia ucisku na naczynia krwionośne i nerwy, skutkując zmniejszeniem dopływu krwi do kończyn i wystąpieniem powyższych objawów. Warto więc zadbać o to, żeby w miejscu pracy móc zajmować ergonomiczną pozycję, które nie wymusza garbienia się czy pochylania głowy. Złych nawyków warto unikać też w domu, oglądając filmy czy śpiąc – potrzebny będzie materac o odpowiedniej twardości i sprężystości, a także wyprofilowana poduszka. Instrukcja obsługi zdrowego kręgosłupa – 10 zaleceń na co dzień Jeśli nieprzyjemne objawy są odczuwane regularnie i niezależnie od przyjmowanej pozycji, lub gdy równolegle występują inne niepokojące dolegliwości, należy zasięgnąć konsultacji lekarskiej. Właściwi specjaliści to w tym przypadku ortopeda, angiolog i neurolog. Drętwienie i cierpnięcie nóg może bowiem wynikać ze stanu chorobowego. Drętwienie i mrowienie nóg, które wymaga konsultacji lekarskiej, często jest wywołane przez: uszkodzenie nerwu, np. w następstwie urazu samego nerwu lub kończyny dolnej, bądź złamania kości, zaburzenie przewodnictwa nerwowego w wyniku oparzenia, odmrożenia lub pod wpływem ekspozycji na działanie substancji chemicznych i toksycznych, ucisk na nerw wywołany przez zmianę nowotworową lub krwiak, zaburzenie ukrwienia nerwów, co jest charakterystyczne dla miażdżycy czy choroby Buergera, niedostateczne ukrwienie centralnego systemu nerwowego, które pojawia się przy udarze mózgu, choroby zapalne i o podłożu autoimmunologicznym, reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane, układowy toczeń trzewny czy zespół Guillaina-Barrego, niewłaściwe nawyki żywieniowe, zwłaszcza niedobór witaminy B6, magnezu lub wapnia. Jeżeli zachodzi podejrzenie, że drętwienie nóg jest wywołane nieprawidłową dietą, należy wzbogacić jadłospis w produkty będące źródłem niedoborowych witamin i składników mineralnych, ew. sięgnąć po odpowiedni suplement diety. Przyczyna drętwienia nóg jest diagnozowana na podstawie wywiadu, w trakcie którego lekarz zadaje pytania na temat objawów, charakteru dolegliwości i występujących schorzeń. Konieczne może okazać się wykonanie badań laboratoryjnych, obrazowych i przewodnictwa nerwowego. Niestety, w niektórych przypadkach nie da się ustalić pierwotnej przyczyny występowania problemu. Drętwienie nóg jest jednym z objawów występujących w przebiegu dyskopatii, czyli zwyrodnienia jednego z krążków międzykręgowych, czyli dysku. Powodem jest przyspieszone zużycie jego do którego przyczynia się przede wszystkim siedzący tryb życia. W wyniku postępujących zmian zwyrodnieniowych dochodzi do ucisku elementów kostnych kręgu na nerwy kręgosłupa, co skutkuje zaburzeniem ich przewodnictwa i pojawianiem się mrowienia w nogach oraz uczucia ich drętwienia. Objaw ten jest charakterystyczny dla zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa w jego odcinku lędźwiowym lub krzyżowym. W większości przypadków dyskopatia leczona jest poprzez wdrożenie rehabilitacji i fizjoterapii. Lekarz może ponadto zalecić przyjmowanie środków przeciwbólowych. Drętwienie nóg może być następstwem postępującej choroby zwyrodnieniowej stawów. W jej przebiegu dochodzi do degradacji chrząstki, czyli gładkiej i elastycznej tkanki, otaczającej kości tworzące staw. W wyniku rozrzedzenia i pęknięcia chrząstki pojawia się tarcie towarzyszące każdemu ruchowi, co wywołuje trwałe uszkodzenia zmienionego stawu. Nie jest prawdą, że choroba zwyrodnieniowa stawów dotyczy wyłącznie osób, które ukończyły 60. rok życia. W niektórych przypadkach może ona dotykać także ludzi młodszych. Wśród czynników ryzyka rozwoju choroby należy wymienić otyłość, siedzący tryb życia i często pojawiające się urazy, wynikające z uprawiania sportu lub charakteru wykonywanej pracy. Drętwieniem nóg objawiają się zwyrodnienia stawów kręgosłupa i biodrowych, a często towarzyszą temu inne objawy, których nasilenie postępuje w czasie: osłabione czucie, zmniejszona siła mięśniowa, co najsilniej odczuwane jest w nocy i w godzinach porannych, zawroty głowy występujące w wyniku nacisku na naczynia krwionośne, silny ból nóg, nietrzymanie moczu, paraliż kończyn dolnych. Zmiany, które wywołuje choroba zwyrodnieniowa, są nieodwracalne. Leczenie ma zatem charakter objawowy. Choremu przepisywane są leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i o działaniu rozluźniającym mięśnie. Drętwienie nóg może pojawiać się w przebiegu schorzeń dotyczących kości, choroby Pageta. Wywołuje ona zaburzenia w procesie tworzenia struktury kostnej, skutkując przerostem niektórych fragmentów kości i zbyt słabym rozwinięciem innych obszarów. Choroba osłabia ich strukturę, co zwiększą podatność na złamania. Przyczyna rozwoju choroby Pageta pozostaje nieznana, jednak uważa się, że duże znaczenie mają czynniki genetyczne – u niemal połowy pacjentów schorzenie pojawiało się wśród krewnych pierwszego stopnia. W niektórych przypadkach choroba cechuje się przebiegiem bezobjawowym. W innych występowanie symptomów jest uzależnione od tego, która kość uległa zmianom. Charakterystyczny jest ból będący następstwem mikrozłamań kości i przeciążenia stawów. Schorzenie doprowadza do deformacji kości, jednak w niektórych sytuacjach pierwszym objawem jest złamanie. Zniekształcone kości mogą wywoływać ucisk na naczynia krwionośne i nerwy, co może objawiać się bólami głowy, osłabieniem słuchu i zaburzeniem widzenia. Pojawia się drętwienie nóg i rąk. U niektórych chorych dochodzi do udaru niedokrwiennego mózgu. W leczeniu choroby Pageta wykorzystuje się leki antyresorpcyjne, które spowalniają postępujące zmiany i łagodzą dolegliwości bólowe w obszarze kostnym. Jeżeli dojdzie do istotnych powikłań, jak choćby do ograniczenia ruchomości stawu, lekarz może zadecydować o przeprowadzeniu operacji. Całkowite wyleczenie choroby nie jest jednak możliwe. Drętwienie nóg może ponadto towarzyszyć rozwijającemu się nowotworowi kości. Pojawia się, gdy zmiany zaczynają wywierać ucisk na nerwy i/lub naczynia krwionośne. Rak kości niezbyt często występuje w formie pierwotnej, bo zazwyczaj jest rezultatem przerzutów z innych narządów. Objawy nowotworu kości są różne i w dużej mierze zależą od rodzaju choroby (kostniak, kostniak kostninowy, guz olbrzymiokomórkowy, chrzęstniak, kostniakomięsak, mięsak Ewinga, szkliwiak, chrzęstnomięsak). Charakterystycznym symptomem, występującym bez względu na typ nowotworu, jest ból kości nasilający się w godzinach nocnych. Mogą wystąpić także obrzęki i patologiczne złamania. Dolegliwości bólowych nie daje jedynie szkliwiak – nowotwór rozwijający się w szkliwie zębów. Nowotwory kości podlegają leczeniu operacyjnemu. Wspomagająco stosowana jest radio- i chemioterapia. Nie dotyczy to chrzęstnomięsaków, które nie reagują na ten rodzaj leczenia. Mrowienie w stopach jest jednym z wczesnych objawów neuropatii Drętwienie kończyn – przyczyny, diagnostyka i co robić, gdy następuje u nas ból i drętwienie stóp i rąk? Drętwienie kończyn, zimne stopy i dłonie czy uczucie ciężkich nóg to zazwyczaj objawy, które nie powinny napawać lękiem. Zdarzają się jednak sytuacje, w których tego typu problemy są oznaką poważnego schorzenia. Dlatego też warto przyjrzeć się im i upewnić, że nie świadczą np. o chorobach stawów czy miażdżycy. Objawy mogą dotyczyć różnych odcinków kończyn. Drętwienie rąk, drętwienie stopy czy drętwienie nóg, jeśli są stałym problemem, powinny zwrócić naszą uwagę i skłonić nas do wizyty u lekarza. Z tego artykułu dowiecie się o tym: Czym jest dyskopatia, jakie są jej rodzaje, objawy i sposoby leczenia, Jakie ćwiczenia pomogą na cierpnięcie rąk i stawów łokciowych, Jak wygląda zespół cieśni nadgarstka, jego objawy i leczenie, Jakie są możliwe przyczyny zimnych dłoni i stóp, Czym jest wybicie palca i jak je leczyć, Dlaczego drętwienie kończyn może oznaczać miażdżycę, Co może być powodem drętwienia nóg, Do czego prowadzić może rwa udowa, jakie są jej objawy, przyczyny i leczenie. Zobacz również artykuł: Miażdżyca: przyczyny, objawy, dieta – jak leczyć miażdżyce? Rodzaje chorób stawów – dyskopatie odcinków kończyn górnych i dolnych – przyczyny, objawy, leczenie, rehabilitacja Jednymi z chorób, o których mogą świadczyć objawy takie jak np. drętwienie nóg i rąk, są dyskopatie. Nasze kończyny są unerwione wychodzącymi z kręgosłupa nerwami, połączonymi z jego kręgami. Dlatego też jeśli pojawią się pewne zwyrodnienia kręgów kręgosłupa, jak uszkodzenie krążka międzykręgowego (jego wypuklina, dehydratacja, zwężenie, czy ogniskowe uszkodzenie pierścienia włóknistego) odczuć można je jako drętwienie kończyn. Przyczyny dyskopatii mogą być różne, jednak zazwyczaj są to urazy spowodowane nadwyrężeniem kręgosłupa, np. częste siedzenie w zgarbionej pozycji, otyłość, czy też niewłaściwe przesuwanie lub podnoszenie ciężarów. Jeśli zwyrodnienia pojawiły się w górnych częściach kręgosłupa, to znaczy w obrębie kręgów szyjnych, zaobserwujemy drętwienie rąk. Natomiast zwyrodnieniowe zmiany w odcinkach dolnych, jak kręgi lędźwiowe oraz krzyżowe odpowiadają za drętwienie nóg i stóp. W niektórych przypadkach występują także szumy uszne i nagłe zaburzenia równowagi. Sposób leczenia dyskopatii zależy od jej zaawansowania. W lekkich przypadkach pomóc mogą już leki, rehabilitacja i ćwiczenia, natomiast przypadki ciężkie wymagać będą operacji kręgosłupa. Ćwiczenia na drętwienie nóg od kręgosłupa mogą być wykonywane w domu lub pod okiem specjalisty. Przyczyn drętwienia rąk może być wiele. W przypadku konkretnie ręki prawej wykluczyć można zawał serca, czy dławica piersiowa, mogące być powodem drętwienia lewej ręki. Ze względu na większą powszechność praworęczności, częstym powodem drętwienia prawej ręki jest zespół cieśni nadgarstka lub też zespół rowka nerwu łokciowego. Kolejnym, dużo mniej poważnym powodem może być po prostu częste spanie na prawym boku. Prowadzi ono do ucisku na nerwy ręki oraz jej naczynia krwionośne, co skutkuje poczuciem mrowienia. Powraca ona do normalnego stanu zazwyczaj w ciągu kilku minut, przy czym w momencie gdy staramy się poruszać palcami i ręką pojawić może się nieprzyjemne uczucie kłucia. Co ciekawe, przyczyną mogą być również niedobory. Jeśli cierpimy na drętwienie rąk jakie witaminy należy brać? Przydadzą się suplementy z witaminami z grupy B, zwłaszcza witamin B6, B12 oraz kwasu foliowego. Dobrze także włączyć w dietę produkty takie jak szpinak, produkty mleczne, jajka, czy fasolę. Natomiast co brać na drętwienie nóg? Również witaminy z grupy B, a pomocny może okazać się także magnez, który pomoże ze stanem naszych mięśni i zapobiegnie skurczom. Pamiętajmy, że drętwienie, czy mrowienie różnych części ciała może być spowodowane wieloma chorobami, np. półpaścem, należy więc analizować wszelkie pojawiające się objawy jako całość. Ćwiczenia na cierpnięcie rąk i stawów łokciowych Nawet jeśli drętwienie kończyn jest częstym objawem, aby się go pozbyć, wystarczy czasem odpowiednia aktywność fizyczna. Ćwiczenia na drętwienie rąk i nóg można wykonywać co rano po przebudzeniu. Pomoże to pozbyć się uczucia cierpnięcia i zacząć dzień bez bólu. Domowe sposoby na drętwienie nóg i rąk są zazwyczaj łatwe. Przykładowym i najprostszym ćwiczeniem na cierpnięcie rąk, jest po prostu trzęsienie rękoma i dłońmi. Jest to szczególnie przydatne kiedy po przebudzeniu w nocy chcemy szybko pozbyć się nieprzyjemnego uczucia. Wystarczy potrząsnąć energicznie rękami aby odczuć ulgę. Kolejnym ćwiczeniem jest składanie dłoni w pięść i rozkładanie jej. Zaciśnij na moment pięść, następnie rozłóż ją, skieruj palce w górę, aż będą wskazywać na sufit, tak jakbyś chciał zatrzymać kogoś, kto idzie w twoim kierunku. Powtórz 5-10 razy. Innym ćwiczeniem jest zaciskanie dłoni na małej gumowej piłce, czy nawet zwiniętej parze skarpetek. Utrzymaj zacisk przez 5 sekund. Powtórz 10 razy, także w ciągu dnia. Zespół cieśni nadgarstka – przyczyny, objawy, leczenie Zespół cieśni nadgarstka inaczej nazywany uciskiem nerwu pośrodkowego, jest stanem, który powoduje drętwienie, mrowienie lub osłabienie dłoni. Dzieje się tak z powodu nacisku na nerw, który biegnie wzdłuż ramienia, przechodzi przez kanał nadgarstka zwany cieśnią nadgarstka i kończy się w dłoni. Kontroluje ruch i czucie kciuka oraz ruch wszystkich palców z wyjątkiem małego palca. Zespół cieśni nadgarstka może być spowodowany powtarzającymi się ruchami, takimi jak pisanie, lub innymi ruchami nadgarstka, które wykonujemy bardzo często. Dotyczy to zwłaszcza rzeczy, które robimy w pozycji, w której ręce są niżej niż nadgarstki. Innymi przyczynami mogą być stany takie jak niedoczynność tarczycy, otyłość, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca, a nawet ciąża. Objawy zespołu cieśni nadgarstka obejmują pieczenie, mrowienie lub drętwienie dłoni i kciuka, lub palca wskazującego i środkowego, osłabienie dłoni i kłopoty z trzymaniem rzeczy, uczucie przypominające drżenie w palcach, czy mrowienie w ramieniu. Leczenie może obejmować zmianę stylu życia, jeśli to powtarzające się ruchy powodują objawy, lub częstsze przerwy w danych czynnościach. Pomocne będą też ćwiczenia rozciągające i wzmacniające. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić noszenie szyny, aby zapobiec poruszaniu się nadgarstka i zmniejszyć nacisk na nerwy. Mogą również zostać przepisane leki przeciwzapalne lub zastrzyki sterydowe, aby ograniczyć obrzęk. Jeśli żadne z powyższych nie zadziała, konieczna może być operacja zwaną uwolnieniem cieśni nadgarstka, która zwiększa rozmiar kanału i łagodzi nacisk na nerw. Dlaczego miewamy zimne dłonie i stopy – przyczyny U niekórych zimne stopy i dłonie są naturalne i nie wskazują na nic niepokojącego. Ale jeśli są to objawy częste i bardzo dokuczliwe lub jeśli zauważymy dodatkowe problemy, takie jak zmiana koloru palców, potrzeba będzie interwencja. Prawdopodobnie bowiem nasze ciało sygnalizuje, że możemy mieć problem z nerwami i krążeniem krwi. Może to również oznaczać uszkodzenie tkanek dłoni, palców lub stóp. Przyczynami zimnych stóp i dłoni może być cukrzyca i jej powikłania, anemia, czy wysoki poziom cholesterolu, który zwiększa ryzyku problemów z krążeniem. Może to być również objaw wysokiego stresu, ponieważ wtedy nasza krew pompowana jest główne do naszego torsu, na czym cierpią kończyny. Oprócz tego mogą to być pewne rzadkie choroby, jak Choroba Buergera.

ból palca serdecznego prawej ręki